“Ένα πρωί ο Ρουντ Γκούλιτ ξύπνησε και βρήκε τον Κάρλο Αντσελότι, τον συγκάτοικό του, ένα βήμα μακριά από το κρεβάτι με μια αυστηρή έκφραση…
”Θα ήθελα πραγματικά να μάθω πώς το κάνεις…
Κοίτα σε παρακολουθούσα όλη νύχτα. Κοιμήθηκες σαν μωρό! “
Ο Γκούλτι έτριψε τα μάτια του και πάλεψε να εστιάσει στην κατάσταση…
”Ε, Κάρλο, τι συμβαίνει με σένα; τι συνέβη??”
«Τυχαίνει να παίζουμε με την Ρεάλ Μαδρίτης απόψε! Στο Μπερναμπέου, στο γήπεδό τους!»
Αναφώνησε ο Αντσελότι.
”Και κοιμάσαι ήσυχος, σαν να μην έγινε τίποτα… “
«Σίγουρα κοιμάμαι βαθιά! Αλλά τι σε νοιάζει εσένα για τη Ρεάλ Μαδρίτης;
Είμαστε πολύ πιο δυνατοί από αυτούς» απάντησε ο Ρουντ.
”Όταν παίζω για τη Μίλαν νιώθω ανίκητος και δεν με νοιάζει αν αντιμετωπίζω Αβελίνο, Αταλάντα ή Ρεάλ Μαδρίτης.
Διασκεδάζω, το παιχνίδι μου δίνει χαρά και νιώθω ότι μπορώ πάντα να κερδίζω.
Στην πραγματικότητα κερδίζω πριν καν ξεκινήσει το παιχνίδι, γιατί μας κοιτάνε και καταλαβαίνουν εκεί έξω ότι είμαστε πιο δυνατοί από αυτούς.
Απόψε απο τα αποδυτήρια κιόλας του Μπερναμπέου το ίδιο θα συμβεί Κάρλο, θα μας κοιτάξουν στα μάτια και θα νικήσουμε.”
Με την καρδιά του Ρουντ Γκούλιτ το βράδυ της 5ης Απριλίου 1989 βγήκαμε στο γήπεδο κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης, σε ένα εντυπωσιακό στάδιο..
Περισσότεροι από 90.000 θεατές γέμισαν το Μπερναμπέου.
Είκοσι δύο τηλεοράσεις συνδεδεμένες ζωντανά, απο όλο τον κόσμο μετέδιδαν το παιχνίδι…
Την επομένη, η ισπανική εφημερίδα «ΑS» βγήλε με τίτλο…
”Μάθημα ποδοσφαίρου στο Μπερναμπέου.
Ήταν χαρά να βλέπεις τον Αντσελότι να κλέβει δεκάδες μπάλες και τον Μπαρέζι να οδηγεί στην άμυνα. “
«Ενα ποδοσφαιρικό όνειρο» αυτή είναι η σωστή λέξη για να περιγράψει το ποδόσφαιρό μας.
Μια άλλη ισπανική εφημερίδα έγραψε, ότι έγιναν μάρτυρες απόβασης εξωγήινων.
«Μια υπέροχη ομάδα πέρασε από το Μπερναμπέου.”
Υπολόγισαν ότι από τα ενενήντα λεπτά παιχνιδιού, η Μίλαν είχε περάσει μία ώρα στην περιοχή της Ρεάλ Μαδρίτης. “
Αρίγκο Σάκι