”Τη νύχτα, πριν τον τελικό του Μουντιάλ του 1998, ο Ρονάλντο είχε πάθει κρίση και ήμουν ένας από τους πρώτους που έφτασα στο δωμάτιό του.

Είδα τον Σαμπάιο να προσπαθεί να του τραβήξει την γλώσσα και τον Ρομπέρτο Κάρλος να είναι σοκαρισμένος δίπλα του.

Η σκηνή ήταν τρομακτική και φυσικά στο μυαλό όλων την επόμενη μέρα.

Όλοι πιστεύαμε ότι δεν πρέπει να παίξει, όμως ο γιατρός είχε άλλη άποψη.

Δεν είμαι γιατρός.

Ο Ρονάλντο ήρθε στα αποδυτήρια και είπε στον Ζαγκάλο ότι ήταν καλά και έτοιμος να παίξει.

Είχαμε μείνει με το στόμα ανοιχτό, όμως πώς μπορούσαμε να πούμε όχι στον καλύτερο παίκτη στον κόσμο;

Ίσως να τα είχαμε πάει καλύτερα με τον Εντμούντο, που ήταν σε πολύ καλή κατάσταση και δε θα ήμασταν όλοι τόσο αποπροσανατολισμένοι.”

Καφού