”Η Γαλλία είχε μια χρυσή γενιά το 1998 αλλά ο Ζιντάν ήταν μια ιδιαίτερη περίπτωση ποδοσφαιριστή.

Ήθελα να δουλέψω σκληρά τότε, όπως και όλοι οι παίκτες.

Αυτός είναι νικητής και το έδιχνε σε όλα τα παιχνίδια.

Αλλά ένα ήταν το γεγονός, ότι ήταν τόσο ταπεινός, τόσο απλός, τόσο ευγενικός με όλους γύρω του που έκανε τους άλλους να τον συμπαθούν.
Στη βάση μας στο προπονητικό μας κέντρο, είχε μια συγκεκριμένη συνήθεια.

Μετά το δείπνο έμενε πάντα πίσω και καθόταν στο μπαρ με έναν καφέ, διαθέσιμος για να μιλήσει με οποιονδήποτε παίκτη, ενώ πάντα μοίραζε δώρα στο προσωπικό την περίοδο των εορτών.

Δεν είναι ομιλητικός τύπος αλλά πάντα μιλούσε με όλους, μικρές συζητήσεις, σημάδια σεβασμού και ταπεινότητας.

Αν δίνεις στους ανθρώπους, οι άνθρωποι θα σου ανταποδώσουν.

Το κατάλαβε σωστά απο τότε και για να είμαι ειλικρινής θα μπορούσαμε να είχαμε ακολουθήσει ακριβώς το παράδειγμά του,όλοι οι ποδοσφαιριστές.
Η ταπεινότητα είναι ο λόγος που ο Ζιντάν είναι τόσο σπουδαίος.

Έχω διαπιστώσει ότι συνήθως οι πραγματικοί μεγάλοι παίκτες δεν έχουν θέμα με τον εγωισμό τους.

Γι’αυτό και βλέπουμε πλέον μεγάλους εγωισμούς και μικρότερους παίκτες.”

Πατρίκ Βιειρά