Η ποίηση του παιχνιδιού βρίσκεται σε στιγμές που βίωσες στην παιδική ηλικία, οι οποίες έτσι αποκτούν τεράστια σημασία.
Η ποίηση του παιχνιδιού βρίσκεται σε ένα παιδί που για πρώτη φορά παίζει με τους φίλους του.
Είναι το ίδιο παιδί που αρχικά ηταν ντροπαλό, αμήχανο.
Το γέλιο το κοροιδευτικό, μετατράπηκε σε έκπληξη.
Στα μάτια του μια τρελή πίστη,που δεν γνωρίζει καμία πίεση.
Δεν υπάρχει τίποτα να χάσει, γιατί όλο αυτό που ζει σήμερα το έχει κερδίσει σκληρά.
Εφτασε από τον φόβο στην κορυφή μιας ξέγνοιαστης ασφάλειας.
Το καθήκον του είναι ταυτόχρονα η ευχαρίστησή και η διασκέδαση.
Ο φόβος είναι μια μακρινή μνήμη, το θάρρος είναι ο στόχος του.
Μια στιγμή συγκίνησης και αγνής ευτυχίας.
Πρέπει να κάνετε ένα βήμα καθε φορά, σιωπηλά.
Χωρίς να το καταλάβετε θα έχετε σηκώσει το κεφάλι σας, θα συνειδητοποιήσετε ότι το βήμα είναι πλέον ταχύτερο.
Ήρθε η ώρα να χαμογελάσετε, ήρθε η ώρα να μάθετε πώς να τρέξετε προς το όνειρο.
Θα πρέπει να έχετε φτιάξει μια εστία με δύο πέτρες, η δύο μπουφάν.
Θα πρέπει να έπαιξες με μια σκληρή μπάλα, που σε κάθε σουτ ένιωθες τα δάχτυλα των ποδιών σου να σπάνε.
Θα πρέπει να έπαιξες στη μέση του πουθενά.
Θα πρέπει να σκόραρες τουλάχιστον μια φορά το τελευταίο και νικητήριο γκολ.
Θα πρέπει να ένιωσες δυνατά συναισθήματα, παίζοντας στην αλάνα.
Έπαιζες ποδόσφαιρο όταν ήσουν παιδί..??
Μόνο έτσι θα έχεις ζήσει μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία!
