”Σαν παιδί συχνά έκανα προπόνηση μόνος μου, κλωτσούσα την μπάλα στον τοίχο, ένα κοντρόλ, δύο κοντρόλ.

Ο μπαμπάς μου απλά με κοιτούσε και χαμογελούσε.

Αυτη η επαφή με την μπάλα με βοήθησε πολύ, ο τοίχος έστελνε την μπάλα ανεξέλεγκτα στο πόδια μου κι’εγώ έπρεπε να έχω τον έλεγχο.

Επιστρέφοντας από το σχολείο κατέβαινα δύο στάσεις νωρίτερα και έτρεχα κόντρα στο τραμ.

Πάντα κέρδιζα.

Λοιπόν, υποθέτω ότι η ανταγωνιστικότητά μου γεννήθηκε τότε.

Σήμερα αν βάλεις ένα παιδί να κλωτσάει την μπάλα στον τοίχο, οι γονείς του θα σου κάνουν μήνυση γιατί ο γιος τους είναι ο καλύτερος όλων και αυτό γι’ αυτούς, είναι χάσιμο χρόνου.

Δεν γνωρίζουν καν ότι η ευαισθησία στην αφή και ο έλεγχος της μπάλας αναπτύσσονται με αυτόν τον τρόπο.”

Πάολο Μαλντίνι, ένας γίγαντας του ποδοσφαίρου