O Gyula Lorant γεννήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου του 1923 στο Kőszeg που βρίσκετε στην επαρχία του Vaas στην Ουγγαρία.

Η γενέτειρα του περηφανεύεται για την ιστορική αντίσταση που προέβαλαν στους 80,000 Τούρκους του Ιμπραήμ υπό την ηγεσία του Miklos Jurisich 700 άντρες σε ένα μικρό οχυρό που ονομάζετε από τότε η Πύλη των Ηρώων μεταξύ 5ης και 30ης Αυγούστου 1532 στην πολιορκία του Kőszeg.

Μετά την τελευταία αποτυχημένη επίθεση οι Τούρκοι αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν λόγω της επανάστασης των Γενίτσαρων που έχριζε άμεσης καταστολής. Όταν έφυγε και ο τελευταίος λόχος ήταν 11 το βράδυ για αυτό και τα ρολόγια της πόλης τιμητικά δείχνουν ακόμα αυτή την ώρα.

Με τέτοια περηφάνια και πίστη στο ακατόρθωτο γαλουχήθηκε από νωρίς ο νεαρός Gyula. Στο σχολείο βέβαια δεν τα πήγαινε πολύ καλά.

Ένας προπονητής της πόλης διέκρινε όμως το ταλέντο του στο ποδόσφαιρο (με το οποίο περνούσε τη συντριπτική διάρκεια της μέρας) και τον ενθάρρυνε να γραφτεί στο εφηβικό τμήμα της Kőszeg το 1939 και στη συνέχεια να μεταγραφεί ως άντρας πλέον στην Szombathely FC στην οποία κέρδισε ως αρχηγός το Szent László Cup το 1942.

Μεγαλύτερες ομάδες εν τω μέσω του πολέμου ενδιαφέρθηκαν αμέσως για την απόκτηση του και μεταγράφηκε πρώτα στη Nagyváradi (σημερινή πόλη της Ρουμανίας) όπου και έπαιξε το 1943 για να πάει από εκεί στη Nemzeti Vasas το 1944 και να επιστρέψει στη Nagyváradi εώς ότου να μεταγραφεί τελικά σε μια άλλη σημερινή Ρουμανική πόλη και ομάδα την UT Arad.

Εκεί κάνει μια καταπληκτική χρονιά και μεταγράφετε στην Vasas SC το 1947.

Βρίσκει εκεί αντάξιους συμπαίκτες (με κορυφαίο τον αδελφικό φίλο του Ladislao Kubala) αλλά τον Ιανουάριο του 1949 η Ουγγαρία γίνεται κομμουνιστικό κράτος.

Ο Gyula με τον ατίθασο χαρακτήρα δεν δέχεται την απαγόρευση εξόδου από τη χώρα και αντιδρά. Ο Kubala κάνει την αρχή δραπετεύοντας από τη χώρα κρυμμένος στην καρότσα ενός φορτηγού και φτάνει στην υπό Αμερικανικό έλεγχο Αυστρία και από εκεί περνάει στην Ιταλία. Ο Lorant προσπαθεί να κάνει το ίδιο ακριβώς εγχείρημα δύο εβδομάδες αργότερα αλλά συλλαμβάνετε στα σύνορα και οδηγείτε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου και παραμένει 14 μήνες!!!

Σε αυτό το σημείο να σημειώσουμε ότι αυτή η αληθινή ιστορία ενέπνευσε τον σπουδαίο Αμερικανό σκηνοθέτη John Houston (και μπαμπά της Angelica) και την χρησιμοποίησε ως βάση στην ταινία του “Victory” (ελληνικός τίτλος «Η απόδραση των 11») στην οποία πρωταγωνιστούν ο Michael Cane, o Sylvester Stallone, o Pele και πολλοί άλλοι.

Ο Kubala παίζει στην Ιταλία στην Pro Patria και συμφωνεί να μεταγραφεί στη θρυλική ομάδα της εποχής την Torino και ετοιμάζεται να μεταβεί στη Λισσαβόνα για το ματς με τη Benfica. Τελευταία στιγμή επικοινωνεί με τους παράγοντες της Granata και τους ενημερώνει πως δεν θα έρθει επειδή αρρώστησε ο γιος του με το οποίον μόλις είχε ξανασυναντηθεί και πως θα τους περιμένει να επιστρέψουν για να υπογράψει.

Στην επιστροφή από τη Λισσαβόνα στις 4 Μαΐου 1949 εν μέσω καταιγίδας το αεροπλάνο που μεταφέρει την αποστολή της Torino συντρίβεται στους λόφους Superga κοντά στο Τορίνο με αποτέλεσμα και τα 31 επιβαίνοντα άτομα να χάσουν τη ζωή τους (μεταξύ των οποίων 18 ποδοσφαιριστές της ομάδας). Ο Kubala γλιτώνει από το συμβάν μεν αλλά έχει να αντιμετωπίσει την Ουγγρική ομοσπονδία για την φυγή του από τη χώρα.

Η Fifa συμφωνεί με την Ουγγρική ομοσπονδία και του επιβάλλει τιμωρία 1 έτους από κάθε αγωνιστική δράση.

Ο Kubala δεν πτοείται και φτιάχνει τη δική του ομάδα η οποία αποτελείται μόνο από ανατολικοευρωπαίους που έχουν δραπετεύσει από τις χώρες τους και την ονομάζει Hungaria.

Επικοινωνεί με τον Lorant στο στρατόπεδο και του ζητάει να έρθει στην Ιταλία για να ξαναπαίξουν μαζί.

Ο Lorant οργανώνει σχέδιο απόδρασης στο οποίο εντάσσει και άλλους ποδοσφαιριστές του στρατοπέδου αφού τους υπόσχεται πως θα παίξουν όλοι στην Ιταλία στην ομάδα του Kubala.

Στο μεταξύ προπονητής της Εθνικής Ουγγαρίας έχει αναλάβει ο Gusztav Sebes ο οποίος είχε οργανώσει με επιτυχία μεγάλες βιομηχανικές εργατικές απεργίες στο Παρίσι του 1930 και στην Ουγγαρία το 1945.

Ο Sebes πείθει την κομμουνιστική ηγεσία να στηρίξει τη δημιουργία μιας μόνο ισχυρής ποδοσφαιρικής ομάδας που θα είναι η βάση της εθνικής στην οποία θα είναι προπονητής ο ίδιος.

Οπαδοί της Ferencvaros που είναι η μεγαλύτερη ομάδα τότε σε τίτλους και κόσμο συμμετέχουν σε αντικυβερνητικές διαδηλώσεις και η κομμουνιστική ηγεσία αναλαμβάνει τη διοίκηση μιας μικρής ομάδας στη Βουδαπέστη της Kispest την οποία και μετονομάζουν σε Honved (Υπερασπιστές της Πατρίδας).

Παίκτες όπως ο Puskas και ο Kocsis καταφτάνουν στην ομάδα η οποία ενισχύεται συνεχώς αφού λειτουργεί σαν Εθνική Ενόπλων μιας που κάθε ποδοσφαιριστής που υπηρετεί την θητεία του υποχρεούται να μεταγραφεί εκεί. Ο Sebes πειραματίζεται με τα συστήματα της ομάδας. Αποφασίζει να μετατρέψει τους 2 εξτρέμ στο κλασσικό 4-4-2 σε επιθετικούς και αλλάζει το σύστημα της εθνικής και της Honved σε 4-2-4. Καταλαβαίνει ότι για να αποδώσει το συγκεκριμένο σύστημα χρειάζεται 2 ατσάλινους μέσους ικανούς να αμύνονται και να επιτίθονται εξίσου.

Τον έναν τον ξέρει σίγουρα ποιος είναι…Είναι εκείνος ο νεαρός ο 1,85 από το Kőszeg ο Gyula Lorant και πηγαίνει και τον συναντά στο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Τον βρίσκει αποστεωμένο όπως και τους υπολοίπους και ζητάει άμεσα συνάντηση με τον υπουργό Εσωτερικών Janos Kadar. Εκεί απαιτεί επιτακτικά την απελευθέρωση και τη συμμετοχή στην ομάδα της Honved του Lorant και των υπολοίπων αιχμαλώτων ποδοσφαιριστών.

Στη συνάντηση αυτή λέει ο Sebes τη γνωστή φράση «είναι πολύ παραπάνω από ένα παιxνίδι» την οποία αργότερα ο Houston βάζει στο στόμα του Pele ενώ το βέτο του Sebes μεταφέρεται στην ταινία στο χαρακτήρα που υποδύεται ο Cane. Ο Lorant έρχεται στη Honved.

Η απόδραση και η καριέρα στην Ιταλία ματαιώνονται. Δεν μπορεί να φανταστεί τότε ότι θα συναντηθεί ξανά με τον Kubala 26 χρόνια αργότερα τελικά υπό εντελώς διαφορετικές συνθήκες.

Στον Sebes όμως δεν αρκεί η μεταγραφή του Lorant στην Honved.

Τον καλεί και στην εθνική στις 19 Οκτωβρίου του 1949 για το ντεμπούτο του σε παιγνίδι εξωτερικού στην Αυστρία!!!!

Αναγκάζεται να εγγυηθεί ο ίδιος προσωπικά με τη ζωή του στον Kadar για το ότι ο Lorant δεν θα λιποτακτήσει στη Δύση.

Δικαιώνεται καθώς η Ουγγαρία κερδίζει 4-3 την Αυστρία και ο Lorant είναι εξαιρετικός.

Η «Χρυσή Ομάδα» (Aranycsapat) έχει πια δημιουργηθεί και ο Lorant είναι αναντικατάστατο στέλεχος της ως το 1955 συμπληρώνοντας 37 διεθνείς συμμετοχές.

Μεγάλα αστέρια όπως οι Ferenc Puskás, Zoltán Czibor, Sándor Kocsis, Nándor Hidegkuti, József Bozsik και Gyula Grosics αποτελούν μέλη της ομάδας που μαζί με τον Lorant παραμένει αήττητη για 33 επίσημους αγώνες ρεκόρ ακατάρριπτο ως σήμερα.

Η ομάδα θαύμα αναδεικνύεται χρυσή Ολυμπιονίκης το 1952 στο Ελσίνκι και κερδίζει και το Κύπελλο Εθνών Κεντρικής Ευρώπης το 1953.

Διαλύει μέσα στο Wembley σε φιλικό αγώνα το Νοέμβριο του 1953 την Αγγλία του Sir Stanley Matthews με 8-3 και το επαναλαμβάνει επτά μήνες αργότερα στη Βουδαπέστη στο Nepstadion μπροστά σε 105,000 θεατές με 7-1.

Το σερί κρατάει ως τον τελικό του παγκοσμίου κυπέλλου το 1954 στην Ελβετία όπου χάνουν τελικά με 3-2 (ενώ είχαν προηγηθεί 0-2 σε ένα ματς που αποτέλεσε τη βάση για μια άλλη κινηματογραφική ταινία με τίτλο «Το θαύμα της Βέρνης).

Στον πρώτο γύρο είχαν συναντήσει ξανά τη Γερμανία την οποία και είχαν νικήσει με 8-3 ενώ στον πρώτο αγώνα είχαν επιβληθεί της Κορέας με 9-0.

Στα προημιτελικά στις 27 Ιουνίου του 1954 συνάντησαν τη Βραζιλία σε ένα ματς που πέρασε στην ιστορία ως «η μάχη της Βέρνης». Παρά την απουσία του Puskas οι Ούγγροι ανοίγουν το σκορ με κεφαλιά του Hidegkuti μπροστά σε 60,000 θεατές. Οι Βραζιλιάνοι που είχαν επίσης εξαιρετική ομάδα και ήταν φιναλίστ στα τελικά του 1950 στη χώρα τους και είχαν ορκιστεί να πάρουν το τρόπαιο αρχίζουν να αντιδρούν βιαία κλωτσώντας επανειλημμένως τον Hidegkuti ώσπου του σκίζουν το σορτσάκι. Ο Lorant απαντάει και αυτός με ένα φάουλ και όταν ο άγγλος διαιτητής Ellis το καταλογίζει πηγαίνει μπροστά του και ανοίγοντας το στόμα του διάπλατα καγχάζει μέσα στα μούτρα του σε μια αλησμόνητη σκηνή.

Ο διαιτητής τον κιτρινίζει χωρίς να μπορεί να φανταστεί τι πρόκειται να επακολουθήσει.

Οι Ούγγροι κάνουν το 2-0 με τον Kocsis μετά από ασσίστ του Hidegkuti και ο αγώνας γίνεται ροντέο. Οι Βραζιλιάνοι κερδίζουν πέναλτι με τον Indio το οποίο μετατρέπει σε γκολ o Djalma Santos μειώνοντας σε 2-1.

Στο β’ ημίχρονο η Ουγγαρία κερδίζει αμφισβητούμενο πέναλτι σε χέρι βραζιλιάνου αμυντικού (είχε προηγηθεί επιθετικό φάουλ) και ο Lantos κάνει το 3-1.

Ο Julinho απαντάει αμέσως με ένα σλάλομ κάνοντας το 3-2 και τότε ο Nilton Santos και ο Boszik αρχίζουν να παίζουν μπουνιές και αποβάλλονται!

Αρνούνται όμως και οι δύο να βγουν από τον αγωνιστικό χώρο και κατά συνέπεια απωθούνται από αστυνομικούς εκτός αγωνιστικού χώρου ενώ ο Nilton Santos έξαλλος κυνηγάει σε όλο το γήπεδο τον Kocsis!!

Στα επεισόδια ο Άγγλος διαιτητής αποβάλλει και τρίτο παίκτη τον βραζιλιάνο Humberto Tozzi.

Όταν ξαναρχίζει επιτέλους το παιγνίδι ο Kocsis κάνει τελικά στο 88’ με κεφαλιά το 4-2.

Τα 42 φάουλ, 2 πέναλτι, 4 κίτρινες και οι 3 κόκκινες δείχνουν μόνο ένα μέρος από το τι συνέβη.

Οι βραζιλιάνοι ποδοσφαιριστές τρέχουν στη φυσούνα και σβήνουν τα φώτα περιμένοντας τους Ούγγρους.

Όταν οι Ούγγροι μπαίνουν στη φυσούνα οι Βραζιλιάνοι τους επιτίθονται εξαγριωμένοι και ακολουθεί γενική συμπλοκή!

Ο Puskas που ήταν ήδη εκεί αφού δεν έπαιζε αρπάζει ένα γυάλινο μπουκάλι και χτυπάει στο κεφάλι τον βραζιλιάνο μπακ Pinheiro καταφέρνοντας του σκίσιμο 3 εκατοστών! (οι Ούγγροι αρνήθηκαν αργότερα για να αποφύγουν την τιμωρία το γεγονός λέγοντας πως δράστης ήταν κάποιος φίλαθλος).

Ο Lorant πρωτοστατεί στα επεισόδια που διαρκούν 15 λεπτά καθώς είναι η σειρά του να προστατεύσει τον προπονητή του τον Sebes ο οποίος δέχεται χτύπημα από το σπασμένο μπουκάλι που του αποφέρει αργότερα 4 ράμματα στο πρόσωπο!

Ο Ούγγρος Buzansky παραμένει αναίσθητος με εγκεφαλική διάσειση για ακόμα 2 ώρες μετά το επεισόδιο και μια από τις πιο μαύρες σελίδες του παγκοσμίου κυπέλλου ολοκληρώνεται.

Στα ημιτελικά οι Ούγγροι επικρατούν της πρωταθλήτριας κόσμου Ουρουγουάης με 4-2 και περνούν στον τελικό.

Εκεί σε άλλο ένα αξέχαστο παιγνίδι χάνουν από τη Δυτική Γερμανία με 3-2.

Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου ξεχύθηκαν στους δρόμους στην Ουγγαρία μετά το παιχνίδι.

Με το πρόσχημα του ποδοσφαίρου, διαδήλωναν ανοικτά ενάντια στο καθεστώς.

Σε εκείνες τις διαδηλώσεις βρίσκονται οι βάσεις της εξέγερσης του 1956.

Η Χόνβεντ και η ΜΤΚ πήραν τους παίκτες τους σε ευρωπαϊκές περιοδείες για να τους απομακρύνουν από τις συγκρούσεις και η πρώτη δέχτηκε μια μακροπρόθεσμη πρόσκληση για περιοδεία στη Βραζιλία, παρά την αντίθεση του Υπουργείου Αθλητισμού της Ουγγαρίας.

Όταν επέστρεψαν στη Βιέννη τούς είπαν ότι θα κατηγορηθούν για την απουσία τους. Δεν προκαλεί καμία έκπληξη το γεγονός ότι πολλοί αποφάσισαν να μείνουν μακριά, προτιμώντας να υπογράψουν σε ομάδες της Δυτικής Ευρώπης.

Η ανοιχτή πρόταση ήρθε από τον παλιό τους φίλο τον Kubala ο οποίος αγωνιζόταν από το 1951 στην Barcelona σκοράροντας 256 φορές σε 329 ματς!! (στα 100 χρόνια της Barcelona ψηφίστηκε από τα μέλη ως ο καλύτερος παίκτης της ομάδας όλων των εποχών).

Είχε μάλιστα πολιτογραφηθεί ως Ισπανός και αγωνιζόταν με την εθνική ομάδα έπειτα από πίεση του ίδιου του Franko ο οποίος δεν μπορούσε να χωνέψει ότι ο Kubala υπέγραψε στη Barcelona το 1951 και όχι στη Real.

Ο Franko έπεισε μάλιστα τον Kubala να πρωταγωνιστήσει σε προπαγανδιστική ταινία την εποχή του ψυχρού πολέμου (“The stars search for peace”) όπου έπαιζε τον εαυτό του και παρουσίαζε την Ισπανία σαν παραδεισένιο καταφύγιο.

Ο Kubala λοιπόν προσκάλεσε τους περισσότερους παίκτες να μεταγραφούν στην Barcelona και ο Puskas, o Koscis και ο Czibor δέχτηκαν ενώ ο Lorant αρνήθηκε αφού είχε άλλα σχέδια.

Ο Franko έστειλε μια λιμουζίνα στη Βαρκελώνη και πήρε τον Puskas στη Real αφήνοντας στη Barcelona τους άλλους δύο.

Μετά τον τελικό του 1954 οι Ούγγροι παρέμειναν αήττητοι για άλλους 18 αγώνες ενώ έγιναν και η πρώτη ομάδα που κέρδισε την ΕΣΣΔ στην έδρα της. Σε όλο αυτό το διάστημα ο Lorant έχει κατακτήσει και 3 πρωταθλήματα με την Honved το 1952, το 1954 και το 1955.

Το 1956 σταματάει από την εθνική και μεταγράφεται στην Spartacus Budapest και το 1957 κλείνει την καριέρα του στη Vasas σε ηλικία 34 ετών.

Ακολουθεί αμέσως καριέρα προπονητή και παρακολουθεί μαθήματα στη σχολή της Βουδαπέστης από όπου αποφοιτεί το 1961.

Το 1962 αναλαμβάνει ως πρώτος προπονητής την Honved. Το 1963 αναλαμβάνει την Debreceni (άλλη γνώριμη μας) και το 1964 μεταναστεύει στη Γερμανία όπου αναλαμβάνει την SV Rheydt. Από άποψη τακτικής δίνει και πάλι έμφαση στο τετράγωνο του κέντρου ενώ είναι αμείλικτος σε θέματα πειθαρχίας.

To 1965 αναλαμβάνει την Kaiserslautern όπου έχει ως ποδοσφαιριστή τον Otto Rehhagel!!! Ο τωρινός ομοσπονδιακός προπονητής θυμάται χαρακτηριστικά ότι «Μας κυνηγούσε ο Gyula Lorant, δύο ώρες πριν από τους αγώνες μέσα στο δάσος για να κάνουμε σπριντ και τετρακοσάρια! 

 Σήμερα κανένας προπονητής δεν το κάνει αυτό».

Το 1968 πηγαίνει στην Duisburg για να επιστρέψει στην Kaiserslautern το 1969 όπου μένει ως το 1971 και φεύγει για να πάει στην FC Koln (Κολωνία).

Το 1972 πηγαίνει στους Kickers Offenbach και από εκεί το 1974 στην Freiburg.

To Μάιο του 1975 μετά από ένα επεισόδιο του Les Sannon με τον Μιχάλη Μπέλλη ο Άγγλος απομακρύνεται από τον ΠΑΟΚ και με τη μεσολάβηση Βορειοελλαδιτών ΠΑΟΚτσήδων μεταναστών στη Γερμανία γίνεται η προσέγγιση του Παντελάκη με τον Lorant ο οποίος αναλαμβάνει προπονητής στον ΠΑΟΚ

Μετά την προετοιμασία και τα φιλικά κάνει το ντεμπούτο του σε επίσημο αγώνα με τον ΠΑΟΚ στις 16 Σεπτεμβρίου του 1975.

Και σε τι αγώνα! Απέναντι στη Barcelona των Cruyff, Neeskens για το κύπελλο UEFA όπου συναντά επιτέλους και τον αδελφικό του φίλο Kubala που έρχεται να παρακολουθήσει το ματς και να δει το φίλο του ως προπονητής της εθνικής Ισπανίας πια!

45.200 εισιτήρια κόπηκαν εκείνο το βράδυ και αποτελούν το 2ο ρεκόρ στην ιστορία της Τούμπας πίσω από την περίοδο 1976-77 όπου με την ΑΕΚ κόπηκαν 45.252 εισιτήρια!!!

ΡΕΚΟΡ που δύσκολα θα καταρριφθούν, τουλάχιστον με τα σημερινά δεδομένα και τη σημερινή χωρητικότητα της ΤΟΥΜΠΑΣ.

Ο Lorant παρέταξε τους: Φορτούλα, Γκουερίνο, Ιωσηφίδη, Αποστολίδη, Πέλλιο, Αναστασιάδη, Παρίδη, Σαράφη, Ασλανίδη, Κούδα και Κερμανίδη (που αποτελούσε και πουλέν του λόγω της ουγγρικής καταγωγής του).

Αξίζει να πούμε ότι στο 59′ ο Ασλανίδης πετυχαίνει γκολ με απ’ ευθείας φάουλ, ακυρώθηκε όμως γιατί κανείς δεν κατάλαβε ότι ο διαιτητής το είχε σφυρίξει έμμεσο έξω από την περιοχή!

Στο 72′ όμως ο Κούδας δίνει τη μεγάλη νίκη στον ΠΑΟΚ Το τι έγινε στο γκολ και στη λήξη του αγώνα είναι πραγματικά πέραν πάσας φαντασίας.

Οι δύο “ιπτάμενοι Ολλανδοί” Cruyff και Neeskens είχαν ξαναεπισκεφθεί την Τούμπα και το ’73 στον φιλικό αγώνα ΠΑΟΚ – Άγιαξ 1-1 και τη φορά αυτή παραδέχτηκαν ότι ο ΠΑΟΚ ήταν πολύ καλύτερος από τότε.

Δήλωση Cruyff: «Εκπληκτικός ο κόσμος του ΠΑΟΚ Eξαιρετικό πραγματικά το κοινό, βoήθησε τρομερά την ομάδα».

Ένα χαρακτηριστικό που είχε συμβεί εκείνη τη μέρα, είναι ότι οι λίγοι φίλαθλοι του Ολυμπιακού είδαν το παιχνίδι από τη θύρα 7 μιας που ήρθαν Θεσσαλονίκη για τον αγώνα της ομάδας τους με τη Δυναμό Κιέβου που θα διεξαγόταν στην Τούμπα μετά από επιλογή του Ολυμπιακού λόγω τιμωρίας του Καραϊσκάκη!!!

Η Barcelona μετά τον ΠΑΟΚ απέκλεισε διαδοχικά τη Lazio, τη Vasas, και τη Levski Sofia, για να αποκλειστεί στον ημιτελικό από τη Liverpool η οποία κατέκτησε στη συνέχεια το UEFA της χρονιάς εκείνης.

Με το τέλος του πρωταθλήματος, όπου ο ΠΑΟΚ ανακηρύσσεται πρωταθλητής Ελλάδας, ο Lorant απαιτεί από τον Παντελάκη προπονητήριο.

Οργανωμένη στελέχωση στα τμήματα υποδομής, και περισσότερα χρήματα για μεταγραφές.

Ο Παντελάκης που δεν φημιζόταν για την γαλαντομία του αρνείται.

Είχε προηγηθεί το επεισόδιο με τον Παντελάκη όπου, ενώ απαγόρευσε στο ξενοδοχείο οι παίκτες να φάνε ένα συγκεκριμένο φαγητό, ο Παντελάκης ήθελε να περάσει το δικό του με αποτέλεσμα να τσακωθούν άσχημα.

Μέσα στη σεζόν τσακώθηκε άσχημα και με τον Καλαφάτη ο οποίος προσπάθησε να του υποδείξει την ενδεκάδα μεσολαβώντας υπέρ του Παρίδη και του Άγγελου Αναστασιάδη.

Είχε πλακωθεί και με τον Άγγελο και σε μια προπόνηση του ζήτησε να φύγει από το γήπεδο.

Παραλίγο να πιαστούν στα χέρια και τότε ο Λόραντ άφησε τον Άγγελο να προπονείται στο μισό γήπεδο και έκανε προπόνηση στο άλλο μισό… Ο Άγγελος έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι τον λάτρευε όμως.

Όταν ο Παντελάκης επιμένει στην άρνηση του ξαναμαλώνουν και ο Lorant, φεύγει…

Συνεχίζει την καριέρα του στην Eintracht Frankfurt το 1976 και το 1977 αναλαμβάνει τη φημισμένη Bayern Munchen.

Τα χνώτα του δεν ταιριάζουν εξ’αρχής καλά με τον Breitner δεδηλωμένο αναρχικό με τον οποίο πιάνονται στα χέρια στην προπόνηση.

Τα ίδια συμβαίνουν και με τον Uli Hoeness τον οποίο και παραγκωνίζει κατηγορώντας τον για έλλειψη διάθεσης στις προπονήσεις. Ο Hoeness ζητάει να φύγει από την ομάδα εξαιτίας του όπως και συμβαίνει και τελικά το 1979 και ο ίδιος ο Lorant εγκαταλείπει το Μόναχο χωρίς να πάρει κάποιο τίτλο και αναλαμβάνει τη Schalke 04.

Μετά από ένα μέτριο πρωτάθλημα επιστρέφει στον ΠΑΟΚ.

το καλοκαίρι του 1980 αποδεχόμενος τις εγγυήσεις του Παντελάκη παρότι η ομάδα βρίσκεται σε πτώση.

Στο πρωτάθλημα 1980-81 η ομάδα διεκδικεί τον τίτλο μέχρι τέλους αλλά πληρώνει την αδυναμία της στα εκτός έδρας παιχνίδια.

Φτάνει όμως στα ημιτελικά του κυπέλλου όπου κληρώνεται να αντιμετωπίσει την ΑΕΚ σε διπλούς αγώνες.

Αποφασίζει να πάει την ομάδα στην Κατερίνη για μίνι προετοιμασία για τους αγώνες που ακολουθούσαν με την ΑΕΚ στα ημιτελικά και τότε ένοιωσε τις πρώτες ενοχλήσεις στην καρδιά του.

Η ομάδα θριαμβεύει στα ημιτελικά κερδίζοντας και τους δύο αγώνες με την ΑΕΚ 1-0 στην Τούμπα και 2-0 στη Χαλκίδα (λόγω τιμωρίας της έδρας της ΑΕΚ).

Πριν τον τελικό προηγείται ο αγώνας πρωταθλήματος με τον Ολυμπιακό στην Τούμπα στις 31 Μαΐου του 1981.

Η ομάδα ξεκινάει καλά και στα πρώτα λεπτά μια κεφαλιά του Κούδα βρίσκει την εξωτερική πλευρά των δικτύων.

Όλος ο πάγκος μαζί με τον Lorant σηκώνεται να πανηγυρίσει νομίζοντας ότι μπήκε γκολ.

O Lorant όμως λυγίζει και πέφτει στο πλευρό του νεαρού ποδοσφαιριστή Στάθη Τριανταφυλλίδη και πλάι στο Βασίλη Βασιλάκο.

Το απόγευμα διαπιστώνεται ο θάνατος του στο ΑΧΕΠΑ όπου είχε διακομιστεί εσπευσμένα χωρίς όμως αντίκρισμα.

Η τραγική ειρωνεία ολοκληρώνεται όταν ο Βασίλης Βασιλάκος που βρέθηκε δίπλα του την τελευταία στιγμή μπαίνει ως αλλαγή στο δεύτερο ημίχρονο και σημειώνει το μοναδικό γκολ του αγώνα.

Παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες του γιατρού Βασίλη Χαλβατζούλη ο Lorant παραμένει ακίνητος.

Ο κόσμος παγώνει βλέποντας τα μαύρα πέδιλα του Lorant να μην σαλεύουν με τίποτα.

Οι ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ ορκίζονται πως θα φέρουν το κύπελλο στη μνήμη του στην Τούμπα αλλά δεν τα καταφέρνουν σε έναν επεισοδιακό τελικό χάνοντας με 1-3 από τον Ολυμπιακό.

Ο Lorant όμως παρακολουθεί από ψηλά πια, στο Πάνθεον, τους μετέπειτα τίτλους του Δικεφάλου.

Γράφει ο Ολιβάρεζ!

Ασπρόμαυρες Ιστορίες

Paokmania.gr