Για την χώρα του, είναι πολλά περισσότερα από ένας απλός προπονητής.
Είναι οδηγός, πατέρας, αδελφός. Ολοι οι μεγάλοι παίκτες τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, πέρασαν απο τα χέρια του.
”Η ασθένεια που έχω είναι χρόνια, μερικές φορές έχει διακυμάνσεις.
Το αντιμετωπίζω με φυσικοθεραπεία, μαζί με τους γιατρούς και τις θεραπείες τους.
Αν νιώσω ποτέ ότι τα παιδιά δεν με ακολουθούν και δεν με πιστεύουν στο γήπεδο, θα αποφασίσω να φύγω από τον πάγκο. Μέχρι στιγμής όμως δεν έχει συμβεί.
Δεν ζω με τον πόνο, η νευροπάθεια μου προκαλεί μόνο κινητικά προβλήματα.
Τώρα χρησιμοποιώ πατερίτσες αλλά όταν είμαι καλύτερα δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω τίποτα τέτοιο. ′′
Οσκαρ Ουάσινγκτον Ταμπάρεζ
Ακούτε συχνά τη λέξη ′′ παράδειγμα ′′ που χρησιμοποιείται ελαφρά την καρδία…
Ίσως γιατί σε εκείνες τις περιπτώσεις, το παράδειγμα, σχετίζεται με μόδα, την εμφάνιση ή άλλα επιφανειακά πράγματα.Αλλά αν θέλουμε να εκτιμήσουμε την λέξη ′′ παράδειγμα ′′ πρέπει να την χρησιμοποιήσουμε για ανθρώπους που την αξίζουν πραγματικά.
Και αυτή η έξτρα δόση αξιών, θυσίας και θέλησης είναι ξεκάθαρα αναγνωρίσιμη στον προπονητή της Εθνικής Ουρουγουάης, Οσκαρ Ουάσινγκτον Ταμπάρεζ.
Ενας ήρεμος άνθρωπος που πέρασε τη ζωή του διδάσκοντας, πρώτα στις σχολικές έδρες και μετά στα γήπεδα ποδοσφαίρου.
Αλλά μέσα σε αυτή την ηρεμία και σε αυτή την ψυχραιμία, κρύβεται ο πολεμιστής, ο οποίος παλεύει με μια σπάνια ασθένεια που επηρεάζει το περιφερειακό σύστημα,αλλά παρολ’αυτά εξακολουθεί να είναι στον πάγκο της Εθνικής Ουρουγουάης.
Η αγάπη του για το ποδόσφαιρο και την πατρίδα του, του δίνουν δύναμη να είναι πάντα εκεί, διδάσκοντας ποδόσφαιρο.
