”O Nεμάνια ήταν υπέροχος αμυντικός, έπαιξε στην Aγγλία τόσα χρόνια και αυτό που θα ήθελα να πω γι ‘ αυτόν είναι ότι πάντα βάζει το κεφάλι του, εκεί που οι άλλοι δεν έχουν το θάρρος να βάλουν το πόδι τους.
Είναι γενναίος, ένας αμυντικός που θα πέθαινε για να υπερασπιστεί την ομάδα του.”
Ταδε έφη ο Ρόμπιν Φαν Πέρσι!
Ο Νεμάνια Βίντιτς μεγάλωσε στην Ουζίτσε, μια πόλη στα δυτικά της Σερβίας, στα δύσκολα χρόνια του πολέμου στα Βαλκάνια.
Ενώ οι συνομηλίκοι του έπαιζαν ανέμελα, αυτός ζούσε με τον φόβο και κινούνταν γύρω απο βόμβες και ανάμεσα σε θορύβους πυροβολισμών και αεροπλάνων.
Σε αυτό το περιβάλλον είδε τον καλύτερό του φίλο Βλαντιμίρ Ντιμιτρίεβιτς να πεθαίνει στα δεκαπέντε του, μια μέρα ενώ ήταν μαζί σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου και ονειρεύονταν να κάνουν μια μεγάλη καριέρα.
Ο Βλάντιμιρ πέφτει νεκρός στο έδαφος, καρδιακή προσβολή, πολύ νέος.
Όταν η ζωή σε χτυπάει τόσο δυνατά, κανένας επιθετικός δεν μπορεί να σε τρομάξει.
“Μπορείς να φτιάξεις μια σπασμένη μύτη.
Αλλά μια σπασμένη περηφάνια που σε πέρασε ο αντίπαλος επιθετικός και έβαλε γκολ στην ομάδα σου, δε φτιάχνεται με τίποτα.”
Νεμάνια Βίντιτς
