Ένα βράδυ που’βρεχε (στο Σαν Σίρο) μέχρι το ξημέρωμα…
Η τελευταία μεγάλη ποδοσφαιρική παράσταση, όπως τα είχαμε συνηθίσει εκείνα τα χρόνια, εν έτει 2007.

Συγκεκριμένα 2 Μαίου 2007!
Ο Κακά χόρευε στην βροχή, ο Ζέεντορφ έκοβε και έραβε, ο Γκατούζο δάγκωνε, ο Πίρλο ”έφτιαχνε”, ο Νέστα έπαιρνε μπάλες.
Ανυποψιάστοι για το τι θα ακολουθούσε και για το που πηγαίναμε ποδοσφαιρικά τα επόμενα χρόνια.
Μια μεγάλη Μίλαν, ισοπέδωσε την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, βάζοντας της τρία γκολ και κερδίζοντας την πρόκριση στον τελικό της Αθήνας!

«Θυμάμαι ένα από τα ματς που μου έδωσαν τις περισσότερες συγκινήσεις, ήταν ο ημιτελικός κόντρα στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Σε εκείνο το ματς έκλαψα στο ζέσταμα γιατί είχα δημιουργήσει τόση ένταση και το άκουσμα του βρυχηθμού του κόσμου με συγκίνησε.
Μπόρεσα να απολαύσω τον κόσμο του Σαν Σίρο και θυμάμαι αυτόν τον αγώνα με απίστευτη συγκίνηση».
Μάσιμο Αμπροσίνι

«Ο δεύτερος ημιτελικός αγώνας με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήταν το τέλειο ματς.
Το παίξαμε σε έναν παραμυθένιο κόσμο, νιώσαμε σαν την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, μόνο εμείς ήμασταν τα θαύματα.
Ενενήντα λεπτά συγκινήσεων και δόξας.
Είχε κρύο γιατί έβρεχε, μια βροχή που την έστειλε ο Θεός.
Κάτι που το έκανε ακόμα πιο μαγικό».
Κάρλο Αντσελότι