Όταν ο Μάριο Μπαλοτέλι γεννήθηκε στις 12 Αυγούστου του 1990 στο Παλέρμο, τόσο ο πατέρας του, Τόμας, όσο και η μητέρα του, Ρόουζ Μπάργουα, όσο και τα τρία αδέρφια του, μόλις έφτασαν από την Γκάνα.
Και σε αναζήτηση καλύτερων συνθηκών διαβίωσης, η οικογένεια αποφάσισε να μεταναστεύσει ξανά, αυτή την φορά στη Μπρέσια.
Λίγους μόνο μήνες μετά την γέννηση, ο Μάριο παρουσίασε μια εντερική πάθηση, η οποία επιβαρύνθηκε λόγω της υγιεινής και του συνωστισμού στην οποία ζούσε με την οικογένειά του, καθώς μοιραζόταν ένα σπίτι με τουλάχιστον είκοσι ακόμη μετανάστες.
Ο Τόμας και η Ρόουζ, πήραν μια απόφαση.
Κάλεσαν τις κοινωνικές υπηρεσίες της Μπρέσια και κίνησαν τις διαδικάσίες για υιοθεσία, γιατί εκτός από εκείνες τις συνθήκες ζωής, το φάρμακο που χρειαζόταν το παιδί ήταν οικονομικά δυσπρόσιτο γι ‘ αυτούς.
Στα δύο του χρόνια, βρήκε μια νέα οικογένεια…τον Φραντσέσκο και την Σύλβια Μπαλοτέλι.
′′ Με κάλεσαν να δω ένα δίχρονο παιδί, τον Μάριο Μπάργουα. Δεν ήταν πια άρρωστος. Ο σύζυγός μου πήρε ένα καρότσι και το αγόρι πήρε τον σύζυγό μου από το χέρι αμέσως.”
Σύλβια Μπαλοτέλι
Ο Μάριο βρήκε νέους γονείς και επίσης νέα αδέρφια.
Από μικρή ηλικία η μπάλα έγινε ο κόσμος του.
Ενώ τα αδέρφια του έπαιζαν PlayStation, αυτός ήταν πάντα στον δρόμο και έπαιζε ποδόσφαιρο.
Από παιδί ο ρατσισμός δυστυχώς ήταν μέρος της ζωής του, κάτι που δεν άλλαξε όταν έγινε επαγγελματίας ποδοσφαιριστής.
” Θα αγκαλιάσουμε όλοι τον Μάριο, γιατί είναι ψέμα ότι οι προσβολές περνούν χωρίς να αφήνουν σημάδι “.
Τσέζαρε Πραντέλι
“Στο σχολείο με κορόιδευαν επειδή ήμουν υιοθετημένος.
Τους έλεγα…
”Εμένα οι γονείς μου με επέλεξαν, οι δικοί σας αναγκαστικά μένουν μαζί σας”.
Μάριο Μπαλοτέλι
