Ήταν το 1992, στα περίχωρα του Ροζάριο.
Η γιαγιά Celia Oliveira Cuccittini φωνάζει στον προπονητή του Gandoli Club, Salvador Aparicio...
 «Απα-Μίρα! Βάλε τον μικρό να παίξει, είναι καλός!» του είπε.
«Δεν ξέρω αν είναι κατάλληλος για να παίζει με μεγαλύτερους παίκτες.
Είναι λίγο αδύναμος».
"Εμπιστέψου με. Δεν θα μετανιώσεις".
Κιέτσι μπήκε για πρώτη φορά σε επίσημο παιχνίδι.
Ο Μέσι είπε κάποτε γι 'αυτήν...
 "Της αφιερώνω τα γκολ και τις νίκες μου, μακάρι να ήταν εδώ αλλά έφυγε πριν προλάβω να πετύχω στη ζωή. 
Αυτό είναι που με εκνευρίζει περισσότερο. 
Αυτή, που "την είδα τόσες φορές σαν παιδί να κάθεται σε ένα κρεβάτι στο περιθώριο.
Εκείνη που πίστεψε σε εμένα και δεν με είδε ποτέ να τα καταφέρνω.
Θα την πήγαινα στη Βαρκελώνη.
Όταν γυρίζω στο σπίτι μου, στον παράδεισό μου, γυρίζω σε αυτήν."
Η Doña Celia, η γιαγιά του Μέσι από τη μητέρα του, πέθανε το 1998, φαγωμένη από εκείνο το καταραμένο κακό που ακούει στο όνομα Αλτσχάιμερ.