”Παραμονή του τελικού του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.
Φεύγουμε…Κάποιος, στην πρώτη σειρά, φώναξε…
”Βιάλι! Πού είναι ο Βιάλι??”
Ο Μαντσίνι, χωρίς το δίδυμο του…
”Ξεχάσαμε τον Τζιανλούκα!”
Φεύγαμε χωρίς την ψυχή μας.
Εκείνος, απ’ έξω, ταραγμένος.
”Με συγχωρείτε, μπορώ να συμμετέχω και εγώ στην κατάκτηση του Ευρωπαϊκού??”
Κάθισε, τον χειροκροτήσαμε, φύγαμε.
Ήταν ο σοφός της περιπέτειας, το ανθρώπινο σημείο αναφοράς, ο αστέρας της καρδιάς.
Ένα διαμάντι μέσα στο προσωπικό, η πολύτιμη πυξίδα μας.
Πέρασε τόσα πολλά που μετέτρεπε το άσχημο σε όμορφο.
Ένα διαρκές σημείο αναφοράς, ένας θετικός άνθρωπος!
Χωρίς αυτόν δεν θα ήμασταν εμείς.
Θυμάμαι την ομιλία του Βιάλι πριν τον αγώνα με την Τουρκία, στον πρώτο αγώνα…
“Παιδιά, γρήγορα τρία πράγματα.
Ήθελα να ευχαριστήσω εσάς και τον κύριο που μας φέρατε ως εδώ, εκ μέρους όλου του προσωπικού.
Προσωπικά μου δημιουργείτε μεγάλες συγκινήσεις, ελπίζω να είναι μόνο η αρχή.
Δεύτερον… Σας παρακολουθούσα να προπονείστε και αυτή την περίοδο προπονούσασταν σαν πρωταθλητές.
Τρίτον..
Οι πρωταθλητές προχωρούν.
Λέω λοιπόν, να ξεπεράσουμε τα όρια και να δούμε τι υπάρχει στην άλλη πλευρά.
Να θυμάστε ότι δεν θα είστε ποτέ μόνοι, στο γήπεδο θα είμαστε πάντα μαζί σας. Καλή τύχη παιδιά.”
Όταν γίναμε πρωταθλητές Ευρώπης, στην υψηλότερη και πανηγυρική στιγμή της καριέρας μου, ακριβώς τη στιγμή που το όνειρο και η πραγματικότητα έφτασαν τόσο κοντά στο ματς, δεν συνειδητοποίησα τίποτα.
Δεν κατάλαβα τίποτα. Νικήσαμε και δεν το κατάλαβα.
Μετά είδα τον Μαντσίνι να αγκαλιάζει τον Βιάλι, για άλλη μια φορά…Η ψυχή της Εθνικής!”
Λεονάρντο Σπινατσόλα
Μια εικόνα που μεταφέρει δυνατά συναισθήματα.
Μαζί έφτιαξαν το όμορφο παραμύθι της μεγάλης Σαμπντόρια, η οποία έφτασε μέχρι τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ αλλά ηττήθηκε στο Γουέμπλει, απο την Μπαρτσελόνα, στην παράταση, με το φάουλ του Κούμαν…
Μαζί έφτασαν την Εθνική Ιταλίας, στην κορυφή της Ευρώπης, απο άλλο πόστο, μέσα στο Γουέμπλει, απέναντι στην Αγγλία, στην διαδικασία των πέναλτι.
Το συναίσθημα μιλάει.
Του άντρα η φιλία.
Ρομπέρτο Μαντσίνι και Τζιανλούκα Βιάλι!!
