Η Λιντς Γιουνάιτεντ ιδρύθηκε το 1919 στην πόλη Λιντς του δυτικού Γιορκσάιρ, έπειτα από τη διάλυση της «Λιντς Σίτι».

Ως έδρα χρησιμοποιεί το «Έλαντ Ρόουντ» (Elland Road), χωρητικότητας 39.460 θεατών.

Τα χρώματα της ομάδας είναι λευκές φανέλες και σορτσάκια με χρυσές και μπλε διακοσμήσεις.

Έχει έμβλημα το παγώνι, από το οποίο έχει προέλθει και το ψευδώνυμο «The Peacocks» (Τα παγώνια).

Το έμβλημα και το παρωνύμιο προήλθε από την αρχική ονομασία του γηπέδου που ήταν:

«The Old Peacock Ground», ονομασία που είχε προέλθει από την πάμπ: «Old Peacock» που βρίσκεται ακριβώς απέναντι.

Επίσης, αποκαλείται «United» (Ένωση) και «The Whites» (Οι Λευκοί).

Οι δεκαετίες ’60 και ’70 υπήρξαν οι πιο επιτυχημένες για το σωματείο υπό την καθοδήγηση του μάνατζερ Ντον Ρέβι.

Τότε κατέκτησε αρκετά αγγλικά και ευρωπαϊκά τρόπαια.

Το 1982 υποβιβάστηκε στη Β΄ κατηγορία, από την οποία επέστρεψε το 1990 με προπονητή τον Howard Wilkinson.

Την περίοδο 1991-92 κέρδισε για τελευταία φορά το πρωτάθλημα.

Μετά απο 14 συνεχείς περιόδους στην Premier League, η ομάδα υποβιβάστηκε στο τέλος της περιόδου 2003-04.

Μετά από 16 ολόκληρα χρόνια, επέστρεψε ξανά στην Πρέμιερ Λιγκ.

Πρόδρομη ομάδα της Λιντς Γιουνάιτεντ υπήρξε η Λιντς Σίτι (Leeds City), η οποία είχε ιδρυθεί το 1904.

Αγωνιζόταν στο επαγγελματικό πρωτάθλημα (Football League) αλλά το 1919 αποβλήθηκε από αυτό, έπειτα από κάποιες αντικανονικές πληρωμές ποδοσφαιριστών στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Αμέσως, ιδρύθηκε στην πόλη ένας νέος σύλλογος, η Λιντς Γιουνάιτεντ, που αμέσως προσκλήθηκε να λάβει μέρος στη Midland League, στην οποία εντάχθηκε στις 19 Οκτωβρίου 1919.

Η ομάδα των Yorkshire Amateurs, που κατείχε το γήπεδο Elland Road, προσφέρθηκε να το παραχωρήσει στη νέα ομάδα, μιας και πρώτος μάνατζερ ανέλαβε ένας πρώην παίκτης της, ο Dick Ray.

Επίσης, ο πρόεδρος της Χάντερσφιλντ Τάουν, Hilton Crowther, προσφέρθηκε να βοηθήσει, δανείζοντας στη Λιντς Γιουνάιτεντ 35.000 λίρες και φέρνοντας το γνωστό προπονητή Arthur Fairclough από την «Μπέρνλι» το Φεβρουάριο του 1920.

Με όλες αυτές τις βοήθειες η Λιντς Γιουνάιτεντ έφτιαξε μια αξιόλογη ομάδα και στο τέλος της σεζόν εντάχθηκε στη Football League, την επαγγελματική ομοσπονδία.

Τα επόμενα χρόνια η ομάδα σταθεροποιήθηκε στη Β΄ κατηγορία και το 1924 κέρδισε τον τίτλο κι ανέβηκε στην Α΄.

Το 1927 υποβιβάστηκε, με αποτέλεσμα την απόλυση του Fairclough και την προώθηση του Dick Ray στη θέση του, που ως τότε ήταν βοηθός του.

Ως την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου δυο φορές υποβιβάστηκε και δυο φορές κέρδισε την άνοδο της στην Α΄ κατηγορία.

Το 1935 τον Dick Ray διαδέχθηκε ο Billy Hampson, που παρέμεινε 12 χρόνια.

Το 1947 υποβιβάστηκε ξανά, με την ομάδα να έχει τις χειρότερες επιδόσεις στην ιστορία της.

Ο Hampson παραιτήθηκε και στη θέση του ήρθε ο Willis Edwards. Παρέμεινε στη Β΄ κατηγορία ως το 1955-56, οπότε ανέβηκε ξανά στην Α΄ βασιζόμενη στο μεγάλο της αστέρι, τον Τζον Τσαρλς.

Όμως, ο Τζον Τσαρλς μεταγράφηκε στην ιταλική Γιουβέντους και μοιραία η Λιντς υποβιβάστηκε πάλι το 1960.

Το Μάρτιο του 1961 μάνατζερ του συλλόγου ανέλαβε ο Ντον Ρέβι.

Την επόμενη σεζόν η ομάδα περνούσε δύσκολες μέρες οικονομικά και αγωνιστικά.

Κατάφερε να παραμείνει στη Β΄ κατηγορία μόλις την τελευταία αγωνιστική. Ο Ρέβι κατάφερε να αναστρέψει αυτή την αρνητική εικόνα.

Το 1964 ανέβασε την ομάδα στην Α΄ κατηγορία και στη συνέχεια επί μια δεκαετία τερμάτιζε στην πρώτη τετράδα του πρωταθλήματος. Επιπλέον, κέρδισε δυο φορές τον τίτλο (1969, 1974), ένα Κύπελλο Αγγλίας (1972), ένα Λιγκ Καπ (1968) και δυο φορές το ευρωπαϊκό Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων (1968, 1971).

Επίσης, τερμάτισε πέντε φορές δεύτερη στο πρωτάθλημα, έφτασε άλλες τρεις φορές στον τελικό του κυπέλλου, κι από μια φορά στους τελικούς των Κυπέλλων Εκθέσεων και Κυπελλούχων.

Το 1974 ο Ρέβι άφησε την Λιντς για να αναλάβει την Εθνική Αγγλίας.

Τον διαδέχτηκαν ο Μπράιαν Κλαφ, που έμεινε μόνο 44 μέρες, κι ο Τζίμι Άρμφιλντ.

Ο βασικός κορμός των παικτών παρέμεινε και το 1974-75 η ομάδα έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών.

Αντιμετώπισε τη γερμανική Μπάγερν Μονάχου και παρά το ότι ήταν καλύτερη ηττήθηκε με 2-0, έχοντας πολλά παράπονα από το διαιτητή που ακύρωσε κανονικό γκολ του Πίτερ Λόριμερ.

Η ομάδα αυτή, με παίκτες όπως οι: Μπίλι Μπρέμνερ, Τζόνι Τζάιλς, Πίτερ Λόριμερ, Φράνκι Γκρέι, Έντι Γκρέι, Νόρμαν Χάντερ είχε πλέον ολοκληρώσει τον κύκλο της.

Ο Άρμφιλντ, με βοηθό τον Ντον Χάου, αναδημιούργησε την ομάδα που παρέμεινε στην κορυφή του αγγλικού ποδοσφαίρου για αρκετά χρόνια, χωρίς όμως να κατακτήσει τίτλους.

Ακολούθησαν μέτριες σεζόν και το 1982 η Λιντς υποβιβάστηκε.

Ως το 1990 διάφοροι προπονητές προσπάθησαν να επαναφέρουν το σύλλογο αλλά δεν τα κατάφεραν.

Τελικά, το 1989-90 ο Howard Wilkinson την ανέβασε πάλι στη μεγάλη κατηγορία.

Η ανοδική πορεία συνεχίστηκε αφού την επόμενη σεζόν τερμάτισε τέταρτη και το 1992 κατέκτησε το τρίτο πρωτάθλημα στην ιστορία της.

Ακολούθησαν πολύ μέτριες χρονιές, στις οποίες το μόνο σημαντικό που κατάφερε η ομάδα ήταν να φτάσει στον τελικό του Λιγκ Καπ το 1996. Η επόμενη καλή περίοδος ήταν το 1998, που κέρδισε την έξοδο στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ με κόουτς τον George Graham και το 1999, που τερμάτισε τρίτη κερδίζοντας την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ με μάνατζερ τον Ντέιβιντ Ο’Λίρι και κόουτς τον Έντι Γκρέι.

Στην Ευρώπη κατάφεραν να φτάσουν ως τα ημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, όπου έχασαν από την τουρκική Γαλατασαράι και του Τσάμπιονς Λιγκ το 2001, όπου αποκλείστηκαν από την ισπανική Βαλένθια.

Όμως, τα οικονομικά ανοίγματα της ομάδας δεν μπόρεσαν να καλυφθούν, αφού δεν βγήκε στο Τσάμπιονς Λιγκ το επόμενο έτος.

Έτσι αναγκάστηκε να πουλήσει τον Rio Ferdinand στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κι αργότερα κι άλλους καλούς παίκτες.

Τελικά, η ομάδα δεν κατάφερε να γλυτώσει τον υποβιβασμό που ήρθε το 2004 έπειτα από 14 χρόνια.

Τα χρέη εξακολουθούσαν να είναι μεγάλα και η Λιντς πιέστηκε να πουλήσει ακόμα και το γήπεδό της, το Elland Road.

Το 2007 τα χρέη οδήγησαν την ομάδα στην τρίτη κατηγορία, με την υποχρέωση να ξεκινήσει το νέο πρωτάθλημα με -15 βαθμούς, λόγω παραβίασης των κανονισμών!

Τα πρώτα 15 χρόνια της ύπαρξής της η Λιντς φορούσε ριγέ μπλε-άσπρες φανέλες μα λευκά σορτς.

Το 1934 καθιέρωσε τις μπλε-κίτρινες φανέλες, με λευκά σορτς, με το σήμα της πόλης, ως έμβλημα, όπως η παλιά «Λιντς Σίτι».

Το 1950 άλλαξε τις φανέλες σε κίτρινες με μπλε σχέδια και το 1955 σε μπλε, πάντα με λευκά σορτς. Αυτή ήταν η εμφάνιση της ιστορικής «Λιντς Σίτι».

Το 1961 ο Ντον Ρέβι καθιέρωσε την κλασική πλέον ολόλευκη εμφάνιση (φανέλα-παντελόνι), μιμούμενος τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Το 1964 επέβαλε ως έμβλημα την κουκουβάγια, που υπάρχει στο λάβαρο της πόλης.

Αρχικά, το γήπεδο ήταν η έδρα της ομάδας ράγκμπι Holbeck Rugby Club, που αγωνιζόταν στην Northern Rugby Union, τον πρόδρομο της Rugby Football League.

Τότε το στάδιο ονομαζόταν «Δε Ολντ Πίκοκ γκράουντ» (The Old Peacock ground), διότι ανήκε στην Bentley’s Brewery, η οποία κατείχε την παμπ «The Old Peacock», που ακόμα βρίσκεται απέναντι από το γήπεδο.

Όταν ιδρύθηκε η Λιντς Γιουνάιτεντ, επιτράπηκε στο νέο σωματείο να δανειστεί το στάδιο μέχρι να καταφέρει να το εξαγοράσει.

Έκτοτε η Λιντς αγωνίζεται σε αυτό.

Όμως, το 2004 πουλήθηκε από το σύλλογο για να ξεπληρωθούν τα χρέη, με τη συμφωνία να επιστραφεί έπειτα από 25 χρόνια ή όποτε το επιτρέψουν τα οικονομικά του.

Έτσι η ομάδα τώρα το χρησιμοποιεί με τη μορφή leasing.

Το «Έλαντ Ρόουντ» (Elland Road) είναι το 10ο σε μέγεθος αγγλικό ποδοσφαιρικό γήπεδο και έχει χωρητικότητα 42.000 θεατών.

Η Λιντς Γιουνάιτεντ στηρίζεται εκτός από τους πολυάριθμους φανατικούς οπαδούς της στο νησί και στους οπαδούς της σε ολόκληρο τον κόσμο.

Στην Ελλάδα λειτουργεί και επίσημα λέσχη υποστηρικτών της από τις 21-6-1999 αν και η ενεργή παρουσία οπαδών της ομάδας ξεκινάει από το 1973, όταν η Λιντς χειροκροτήθηκε στο Καυτανζόγλειο Στάδιο.

Η Λιντς, για να τιμήσει το γεγονός αυτό, έδωσε φιλικό με τον Ηρακλή στις 5-9-2004 στο ίδιο γήπεδο, παρουσία 100 οπαδών της που ήρθαν από την Αγγλία και 100 Ελλήνων υποστηρικτών της.

Η Λιντς Γιουνάιτεντ έχει αντιπαλότητα με αρκετές ομάδες.

Η μεγαλύτερη είναι αυτή με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η οποία έχει τις ρίζες της στον Πόλεμο των Ρόδων καθώς και στην κοντινή απόσταση που χωρίζει τις δυο πόλεις.

Έντονη επίσης είναι η αντιπαλότητα που επικρατεί με τις δυο ομάδες του Σέφιλντ, τη Σέφιλντ Γουένσντεϊ και τη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ. Αντιπαλότητα υπάρχει και με τις υπόλοιπες τοπικές ομάδες του Δυτικού Γιόρκσιρ , τις Μπράντφορντ Σίτι και Χάντερσφιλντ Τάουν.

Από το 2000, πολύ μεγάλος αντίπαλος θεωρείται και η τουρκική Γαλατασαράι.

Αιτία είναι η δολοφονία δυο οπαδών της Λιντς από οπαδούς της τουρκικής ομάδας, σε μεταξύ τους συμπλοκές πριν τον πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ 1999-2000 μεταξύ των δυο ομάδων στην Κωνσταντινούπολη.

Τέλος, υπάρχει και μια αντιπάθεια προς τους οπαδούς της Μίλγουολ.