«Στην καριέρα μου πάντα προσπαθούσα να τα πηγαίνω καλά, όπου κι αν έχω πάει.
Πάντα μου άρεσε να παίζω ποδόσφαιρο, αλλά ποτέ δεν ήθελα να γίνω επαγγελματίας παίκτης με κάθε κόστος γιατί στην αρχή οι γονείς μου μού έλεγαν ότι πρώτα ερχόταν οι σπουδές και μετά το ποδόσφαιρο.
Για έναν επιθετικό το σκοράρισμα είναι πολύ σημαντικό, αλλά δεν είναι το παν.
Πάντα μάθαινα, από μικρός, ότι το σημαντικό είναι να παίζεις για την ομάδα και να κερδίζει η ομάδα, γιατί ένας παίκτης δεν μπορεί να κερδίσει μόνος του.
Είχα μακριά μαλλιά όταν έβαλα το πρώτο μου γκολ.
Χάρηκα πολύ γιατί ήταν σημαντικός αγώνας, Μπόκα Τζούνιορς-Μπάνφιλντ.
Η Μπάνφιλντ ήταν η πρώτη μου ομάδα στην Αργεντινή.
Παίξαμε στο Bombonera και κερδίσαμε 2-1.
Νομίζω ότι δεν θα μπορούσε να γίνει καλύτερο ξεκίνημα, νίκη και γκολ σε ένα τόσο σημαντικό γήπεδο.
Αυτός ο στόχος σήμαινε πολλά για μένα και τη ζωή μου.
Πώς προέκυψε το παρατσούκλι «El Jardinero»;
Ήμασταν 3-4 παίκτες από τους Allievi.
Στο τέλος της προπόνησης αρχίζαμε πάντα να παίζουμε κοντά σε ένα χλοοκοπτικό, για διασκέδαση.
Κάποιος το είδε και μετά το γκολ κόντρα στην Μπόκα Τζούνιορς, όταν όλοι άρχισαν να αναρωτιούνται «Ποιο είναι αυτό το παιδί;» άρχισαν να με αποκαλούν έτσι.
Θυμάμαι ότι ήμουν με την εθνική ομάδα παίζοντας στο Κόπα Αμέρικα και μου είπαν για μια σημαντική ολλανδική ομάδα.
Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν ο Άγιαξ.
Η Φέγενορντ δεν είχε μεγάλη εκτίμηση εκείνη την εποχή και έβαλα το στοίχημα να πάω εκεί για να κερδίσω κάτι σημαντικό.
Μετά την εμπειρία στην Φέγενορντ ήρθε η ώρα να προσγειωθώ στην Ιταλία, στη Μπολόνια του Γκουιντόλιν.
Στην Ολλανδία ήταν άλλο ποδόσφαιρο.
Θυμάμαι ότι οι μέρες μου ήταν σχεδόν πάντα ίδιες, στις 3.30 το μεσημέρι τελείωσαν όλα γιατί νύχτωνε, πήγαινα σπίτι και έτρωγα.
Στην Ιταλία, στην Μπολόνια μάλιστα, είχα το πρόβλημα του υπέρβαρου, γιατί ζύγιζα 90 κιλά. Ο Guidolin με ήθελε όμως και μόλις έφτασα, μου ζήτησε να αδυνατίσω.
Έκανα δίαιτα για ένα μήνα και έχασα 10-11 κιλά.
Ωστόσο, χάνοντας βάρος τόσο γρήγορα, από τη μια ένιωθα πιο ανάλαφρος, από την άλλη αδύναμος.
Ο Γκουιντόλιν μου έδωσε αυτοπεποίθηση, μου είπε να μην κοιτάξω πίσω.
Από εκεί ξεκίνησε η αγάπη με την πόλη, με τους οπαδούς.
Στην Μπολόνια έζησα τρία σημαντικά χρόνια της ζωής μου.
Πριν φτάσω στην Ίντερ υπήρχαν πολλές φήμες.
Με την αποχώρηση του Κρέσπο, ο πρώτος που πίστεψε σε εμένα, εκτός από τον πρόεδρο, ήταν ο Κούπερ, γιατί είπε αμέσως «πρέπει να έρθει ο Κρουζ», δεν είπε «πρέπει να έρθει άλλος επιθετικός».
Ήμουν ευχαριστημένος, γιατί υπήρχαν πολλοί Αργεντίνοι, υπήρχε ένας σύλλογος που είχε προβλήματα, επειδή μετά από πολλά χρόνια δεν κέρδισε κάτι.
Ήταν κι αυτό ένα στοίχημα.
Στην αρχή τα πράγματα πήγαν αμέσως καλά, γιατί ήδη στο δεύτερο ματς με τη φανέλα της Ίντερ πέτυχα ένα γκολ, στο Champions League, κόντρα στην Άρσεναλ.
Ήταν το πρώτο από τα 75 γκολ σε έξι χρόνια, που σημειώθηκαν με μια φανταστική ομάδα.»
Χούλιο Ρικάρντο Κρουζ