Ήξερε μπάλα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Απο το πως θα βάλει το σώμα του ,το άγγιγμα της στρογγυλής Θεάς, μέχρι και την προσποίηση με τα μάτια.
Δεν του έπαιρνες την μπάλα απο τα πόδια.
”O Χουάν Ρομάν Ρικέλμε, έπαιζε ποδόσφαιρο, όπως παίζαμε παλιά στον δρόμο, όταν βάζαμε δυο πέτρες για εστία.
Το ποδόσφαιρο αυτό είναι, ένα παιχνίδι χαράς και αυτοπεποίθησης. ”
Χόρχε Βαλντάνο
”Aπό Δευτέρα μέχρι Παρασκευή θα μπορούσαν να κάνουν κριτική και να λένε οτι θέλουν αλλά την Κυριακή, κουμάντο έκανα εγώ.
Πολλές φορές άκουγα απο την κερκίδα…”τρέξε, τρέξε, τρέξε περισσότερο…” και νομίζω ότι ο καθένας μπορεί να τρέξει.
Ετοιμάζεσαι, κάνεις προπόνηση κάθε μέρα και καταλήγεις να είσαι μαραθωνοδρόμος.
Πολλοί το κάνουν αυτό, ακόμα και μεγαλύτεροι σε ηλικία.
Τρέξε, τρέξε, τρέξε… αλλά το να παίζεις ποδόσφαιρο, είναι και κάτι άλλο.
Θέλει σκέψη, μυαλό και τεχνική, αυτοί που έχουν τα συγκεκριμένα στοιχεία, θα ξεχωρίζουν πάντα.
Εχει αλλάξει το ποδόσφαιρο, αλλά οι βάσεις του, δεν θα αλλάξουν ποτέ.”
Χουάν Ρομάν Ρικέλμε
Tο ποδόσφαιρο της Αργεντινής, διατηρεί εκείνη την αύρα της μαγείας, οι οπαδοί, οι παίκτες, τα γήπεδα, όλοι οι παρατρεχάμενοι.
Κάθε ποδοσφαιρική κίνηση που προέρχεται από αυτή τη μαγευτική γη, μπορεί να είναι μια ηχώ αγνής ποίησης.
Η ίδια ποίηση που έβγαινε από τα πόδια του Θεού της Μποκά με το νούμερο δέκα.
Η φαντασία του ξεπερνούσε την δύναμη των αντιπάλων και τον ρεαλισμό.
Σ’αυτά τα μέρη, αν μπορεσεις να ενθουσιάσεις τον κόσμο με τις κινήσεις σου, έχεις θέση πάντα στην καρδιά κάθε οπαδού.
Επειδή τα συναισθήματα εκεί, μετράνε περισσότερο απ’όλα τα υπόλοιπα.
Επειδή το ποδόσφαιρο εκεί, παραμένει αυτό που ήταν πάντα, ένα ζήτημα ζωής ή θανάτου.
Ο Χουάν Ρομάν Ρικέλμε, θα είναι πάντα μια απέραντη ηχώ στην καρδιά του Μπομπονέρα.
”Είδα τον Ρικέλμε να κάνει εκπληκτικά πράγματα με την μπάλα στα πόδια.
Είναι ταλαντούχος και ηγέτης.
Όλη η Βραζιλία περίμενε να τον δει όταν αντιμετώπιζε η Μπόκα την Παλμέιρας, στους ημιτελικούς του Λιμπερταδόρες το 2001.Μόνο ένα φαινόμενο κάνει αυτά που έκανε εκείνη τη νύχτα.”
Ο Ρονάλντο για τον Χουάν Ρομάν Ρικέλμε
“Ήμουν αρκετά τυχερός να μεγαλώσω στην εποχή του Ντιέγκο Μαραντόνα, τον οποίο όλοι οι Αργεντινοί θεωρούν τον κορυφαίο παίκτη που έχει υπάρξει ποτέ.
Βλέποντάς τον στην τηλεόραση, συνήθιζα να τρέχω πάνω κάτω στους δρόμους με τους φίλους μου, να παίρνω τη μπάλα και να παριστάνω πως είμαι αυτός.
Έκανα ταυτόχρονα σχολιασμό του αγώνα λέγοντας ατάκες του στιλ…
“Ο Μαραντόνα έχει τη μπάλα, περνάει έναν, δύο, τρείς, σουτάρει και γκολ.”
Χουάν Ρομάν Ρικέλμε
”Ανεξάρτητα από το πόσο σας κάνουν να τρώτε δημητριακά, ανεξάρτητα απο το πόσους κοιλιακούς κάνετε, αν έσυ ο ίδιος αισθάνεσαι οτι έπαιξες καλά, τότε όντως έπαιξες καλά.
Εάν ήμουν καλός με την μπάλα στα πόδια, αλλά έτρεξα λίγο, πάει να πει ότι έπαιξα άσχημα??
Αν έγραψα πολλά χιλιόμετρα για να πιέσω, αλλά δεν μπορούσα να κάνω κοντρόλ, έπαιξα καλά??
Ετρωγα και έπινα σε όλη μου την καριέρα, άλλα με την μπάλα στα πόδια, δεν αντιμετώπισα ποτέ κανένα πρόβλημα.
”Πιστεύω ότι ζήσαμε το ποδόσφαιρο με διαφορετικό τρόπο την εποχή που παίζαμε εμείς.
Μας άρεσε πολύ να παίζουμε ποδόσφαιρο.
Το αγαπούσαμε.
Δεν είχαμε τα κοινωνικά δίκτυα, δεν μπαίναμε στον κόπο να δείξουμε σε όλους ότι πήγαμε μια βόλτα με το σκύλο, δεν μας ένοιαζε να δείξουμε πως χορέψαμε μετά από ένα παιχνίδι.
Σήμερα είμαι έκπληκτος όταν βλέπω να γράφουν «πάω για ύπνο, είναι καιρός για ξεκούραση».
Κανείς δεν μιλά ποτέ για το ποδόσφαιρο.
Δεν παρακολουθούν έναν αγώνα Τσάμπιονς Λιγκ ή ένα παιχνίδι δεύτερης κατηγορίας.
Βάζουν μια φωτογραφία με τον κομμωτή μία ημέρα πριν από το παιχνίδι.
Εγώ αισθανόμουν την υποχρέωση να παρακολουθώ και την δεύτερη κατηγορία, γιατί ήθελα να ξέρω όλους τους παίκτες του ποδοσφαίρου. Και ήμουν πεπεισμένος ότι θα μπορούσα να μάθω βλέποντας τους άλλους κάθε μέρα. ”
Xουάν Ρομάν Ρικέλμε
“Ο αδερφός μου με ρώτησε, γιατί φιλούσα συχνά την μπάλα πριν από ένα κόρνερ, ένα φάουλ, η ένα πέναλτι…
Είναι επειδή κάποιοι της φέρονται, όλο και χειρότερα.
Η διαφορά μεταξύ εμένα και των τωρινών παιδιών, είναι μια ολόκληρη ιστορία…
Αυτό που μαθαίνεις όταν παίζεις ένα στοίχημα στις αλάνες και στη λάσπη των προαστίων, δεν διδάσκεται σε καμιά Ακαδημία ποδοσφαίρου.”
Χουάν Ρομάν Ρικέλμε
