”Για τον μπαμπά μου δεν έπαιξα ποτέ καλά αλλά αν έγινα ποδοσφαιριστής ήταν χάρη σε αυτόν.

Όταν ήμουν μικρός και έπαιζα ποδόσφαιρο, με προκαλούσε και μου φώναζε σε όλο το παιχνίδι.

Έπαιζα τουλάχιστον για σαράντα λεπτά κλαίγοντας.

Έτρεχα με την μπάλα και έκλαιγα.

Οι γονείς των συμπαικτών μου του έλεγαν…

”Είσαι τρελός; Πώς του φέρεσαι έτσι;”

Και απαντούσε…

”Είναι ο μόνος τρόπος για να βελτιωθεί, γιατί αν νομίζει ότι είναι πολύ καλός θα πάρουν τα μυαλά του αέρα.”

Ακόμα και όταν έπαιζα στην Μπόκα, έλεγα στον εαυτό μου ότι θα μπορούσα να συνεχίσω να βελτιώνομαι.”

Χουάν Ρομάν Ρικέλμε