“Tο όνομά μου είναι Σύλβια και είμαι παθιασμένη θαυμάστρια της στρογγυλής Θεάς.
Σας λέω μια ιστορία απο τα Χριστούγεννα του 2018 με πρωταγωνιστή τον σπουδαίο και μεγάλο παίκτη, Γιόσιπ Ίλισιτς.
Ήταν Σάββατο, όταν το πρωί αποφασίσαμε με τον γιο μου Ματέο, να πάμε στο Ρέτζιο Εμίλια, όπου η Αταλάντα, στις τρεις η ώρα, θα έπαιζε με την Σασουόλο.
Φτάνοντας στον προορισμό μας καθόμαστε στην κεντρική θύρα.Τελικό σκορ 6-2 με χατ τρικ του Ιλισιτς.
Και εδώ είναι η μαγική στιγμή…
Ο Ίλισιτς δικαίως βραβεύεται στο τέλος του αγώνα ως ο καλύτερος παίκτης και παίρνει σπίτι τη μπάλα.
Στο τέλος της συνέντευξης ο Γιόσιπ είναι κοντά στην φυσούνα και δείχνει τη φανέλα της Αταλάντα.
Περάσε δίπλα μας για να πάει στα αποδυτήρια και εδώ συμβαίνει το απίστευτο…
Ο Ματέο, ο γιος μου, τότε δέκα χρονών, θαυμαστής του, τον φωνάζει, ακόμα και αν τον σταμάτησαν οι επιστάτες, αυτός ήρθε προς το μέρος μας.
Γυρίζει ακούγοντας μια παιδική φωνή, ο Ματέο του ζητάει την φανέλα που δεν φορούσε πια, αλλά, έρχεται το απίστευτο, ο Ilicicic του λέει να περιμένει μια στιγμή.
Οι επιστάτες μας επιπλήττουν λέγοντας ότι πρέπει να φύγουμε απο το γήπεδο, γιατί θα κλείσουν οι θύρες και ότι όλοι οι παίκτες λένε ότι θα γυρίσουν πίσω και μετά δεν το κάνουν… αλλά δεν μας νοιάζει, ξέραμε ότι ο Ίλισιτς δεν θα μας προδώσει και θα γυρνούσε.
Με ανυπολόγιστη ευτυχία μετά από δύο λεπτά ξαναεμφανίζεται ανάμεσα στην έκπληξη των δυό μας με την φανέλα που φορούσε στην προθέρμανση και την χαρίζει στον μικρό Ματέο αφού την υπέγραψε.
Ήθελα να σας μιλήσω γιάυτό το συμβάν για να καταλάβετε όλοι πόσο tεράστια καρδιά έχει ο ΚΥΡΙΟΣ JOSIP ILICIC και πως είναι πρώτα άνθρωπος και μετά ένας σούπερ ευαίσθητος ποδοσφαιριστής. ”
Σύλβια
Παίκτης με τεράστιο ταλέντο, o οποίος έζησε τον εφιάλτη της κατάθλιψης.
