′′ Το 1965 λίγους μήνες μετά το ντεμπούτο μου στο Γκρόνινγκεν, ο Άγιαξ μου πρόσφερε το πρώτο μου επαγγελματικό συμβόλαιο.

Υπέγραψα το συμβόλαιο μπροστά στην μαμά μου και όταν βγήκαμε από το γραφείο, της είπα ότι δεν θα καθαρίζει πια τα αποδυτήρια του συλλόγου από εκείνη τη μέρα. Ωστόσο στο σπίτι έπρεπε να πλύνει την στολή μου για λίγο ακόμα.

Δεν μπορούσαμε να αντέξουμε το πλυντήριο ρούχων, έπρεπε να εξοικονομήσω χρήματα πρώτα.

Σήμερα είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι εκείνα τα χρόνια, το αστέρι της ομάδας, έπρεπε να φέρει στο σπίτι του τα βρώμικα ρούχα μετά από μια προπόνηση με λάσπη. Αλλά είναι μια επιμορφωτική εμπειρία.

Σας διδάσκει πώς να συμπεριφέρεστε καλά στη στολή σας και στα παπούτσια σας.

Σε διαμορφώνει ως άνθρωπο, έχεις σεβασμό!

Ως προπονητής προσπάθησα να περάσω αυτή τη διδασκαλία στα παιδιά των νέων τόσο στον Άγιαξ όσο και στην Μπαρτσελόνα. Ήλπιζα να αναπτύξω σεβασμό και καλούς τρόπους σε αυτούς.

Αν δεν δούλευε αυτό, έβαζα ομάδες τριών αγοριών να καθαρίσουν τα αποδυτήρια για να ενισχύσουν το αίσθημα ευθύνης τους.”

Γιόχαν Κρόιφ