«Ήταν το 2010 και έπαιζα για τη Stockbridge.
Για να κερδίσουμε την άνοδο έπρεπε να νικήσουμε την Belper και κανείς δεν ήθελε να αφήσουμε τίποτα στην τύχη γιατί ήταν μια πραγματικά μεγάλη ευκαιρία για τον σύλλογο.
Ο προπονητής Brett ανησυχούσε τόσο πολύ μήπως έβγαινα έξω και μεθύσω το προηγούμενο βράδυ που με ανάγκασε να μείνω στο σπίτι του και να κοιμηθώ στον καναπέ.
Η ανάμνηση ενός περιστατικού ειδικότερα τροφοδότησε την ανησυχία του, εκείνη τη σεζόν, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς είχα χορέψει στα τραπέζια στο Malin Bridge Inn και τρεκλίζοντας γύρισα σπίτι τα ξημερώματα την ίδια μέρα που επρόκειτο να παίξουμε εκτός έδρας με τους Goole.
Ούτε να πω ότι παρασύρθηκα, βγήκα με την ακριβή πρόθεση να αποχαιρετήσω το 2009 εντελώς μεθυσμένος.
Έφτασα αργά στο παιχνίδι και δεν ήθελα να πάω είναι η αλήθεια.
Μετά από ένα τέτοιο hangover, συνήθως τηλεφωνούσα άρρωστος, στη δουλειά, αλλά ήμουν πάντα εκεί και ακριβής στους αγώνες.
Προσπάθησα να ξεφύγω λέγοντας ότι δεν μπορούσα να βρω το γήπεδο, αλλά ο Brett δεν ήταν ανόητος, ήξερε ακριβώς τι συνέβη από τη στιγμή που μπήκα στα αποδυτήρια, όπως και όλοι οι άλλοι.
Τα έβλεπα όλα διπλά, δεν μπορούσα να συνέλθω και έδειχνα να είμαι αλλού, έτσι άλλαξα και κράτησα το βλέμμα μου χαμηλά.
Δεν ξέρω τι περίμεναν οι άλλοι από εμένα εκείνη την ημέρα, αλλά στο ημίχρονο μου φάνηκε ότι κανείς δεν θα ερευνούσε τι είχα κάνει το προηγούμενο βράδυ, καθώς είχα σκοράρει δύο γκολ και κερδίζαμε 3- 0.
Το δεύτερο γκολ μου, ένα σουτ με το αριστερό από περίπου 25 μέτρα στην πάνω γωνία, ήταν θεαματικό.
Ο Μπρετ έριξε μια ματιά στον Ντάρεν Σκόφιλντ, τον αριστερό μας μπακ και άρχισε να γελάει.
Δεν ξέρω τι σκέφτηκε γι'αυτό, αλλά σίγουρα δεν μπορούσε να με κατηγορήσει για τίποτα».
Τζέιμι Βάρντι