Η μονομαχία του Marc Overmars με τον Paolo Maldini.

Η ταλαιπωρία της ταλαιπωρίας στην άμυνα της Ιταλίας.

Τα δοκάρια των Ολλανδών.

Η αφέλεια του Τζαμπρότα λίγο πριν το ημίχρονο, με την Ιταλία να μένει με δέκα παίκτες εξαιτίας του.

Οι ιστορικές αποκρούσεις του Francesco Toldo, ο οποίος πρώτα υπνωτίζει τους Ολλανδούς στην κανονική διάρκεια του αγώνα και στη συνέχεια τους εξουδετερώνει και στην διαδικασία των πέναλτι.

Ο ημιτελικός του Euro 2000 μεταξύ Ολλανδίας και Ιταλίας θα μπορούσε να περιγραφεί με πολλούς τρόπους και από διαφορετικές οπτικές γωνίες, αλλά ανεξάρτητα από όλες αυτές τις στιγμές, αυτός ο αγώνας θα είναι πάντα το κουτάλι του Φραντσέσκο Τόττι.

Και ειλικρινά, αξίζει να το θυμόμαστε, γιατί μόνο αυτός θα μπορούσε να είχε την αλαζονεία, τη σοφία και το θάρρος να εκτελέσει ένα τέτοιο πέναλτι σε έναν τόσο σημαντικό αγώνα.

Ο Φραντσέσκο Τόττι μπήκε πολύ καλά στο ματς, αποδεικνύοντας ότι είναι επικίνδυνος αρκετές φορές, αλλά έφτασε σε εκείνα τα χτυπήματα με τέτοια σιγουριά που γνωστοποίησε πώς θα σουτάρει στους συμπαίκτες του ακόμη και πριν έρθει η σειρά του.

Αυτό το πέναλτι δεν είναι ένα απλό πέναλτι.

Είναι η απερισκεψία αυτών που έχουν τα πάντα να χάσουν.

Είναι το θάρρος εκείνων που έπαιρναν πάντα σημαντικές αποφάσεις με αφοπλιστική απλότητα.

Είναι η επίγνωση κάποιου που ξέρει ότι είναι ο καλύτερος παίκτης και ένας από τους καλύτερους στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.

Αυτό το πέναλντι είναι ο Francesco Totti, με όλα του τα ελαττώματα και πάνω από όλα σε όλα του τα πλεονεκτήματα.

Το 2000 ο Francesco Totti είχε την πολυτέλεια να κάνει θραύση σε έναν ευρωπαϊκό ημιτελικό με ένα χτύπημα, μοναδικό και αμίμητο.