Νοέμβριος 2000.
Η αποστολή του Παναθηναϊκού βρίσκεται σε ένα ξενοδοχείο στο Μάντσεστερ περιμένοντας τον αγώνα με την Γιουνάιτεντ.
Ο 26χρονος Ιγκόρ Σιμπνιέφσκι παλεύει ήδη με την κατάθλιψη και τον αλκοολισμό αν και οι περισσότεροι δεν το γνωρίζουν.
Ο μόνος τρόπος για να κοιμηθεί είναι να πιει μέχρι λιποθυμίας.
Δεν έχει όμως τρόπο να αγοράσει αλκοόλ ενώ είναι κλεισμένος στο ξενοδοχείο.
Την λύση θα δώσει ένας Πολωνός καμαριέρης ονόματι Μάτσιεκ που τον αναγνωρίζει και τον προμηθεύει με μπύρες.
Οι δυο τους θα περάσουν παρέα αρκετές ώρες στο δωμάτιο πίνοντας και καπνίζοντας ασταμάτητα.
Την επόμενη μέρα ο Σιμπνιέφσκι θα σηκωθεί με το ζόρι με απίστευτο πονοκέφαλο και θα χρειαστεί ώρα για να συνειδητοποιήσει που βρίσκεται.
Δεν ανησυχεί όμως γιατί είναι σίγουρος πως δεν πρόκειται να παίξει βασικός.
Όταν ανακοινώνεται η 11αδα νομίζει ότι ακούει το όνομα του.
Ρωτάει τον Βαζέχα δίπλα του για επιβεβαίωση.
“Ναι, ξεκινάς”.
Θα κλειδωθεί στην τουαλέτα, θα κάνει ένα τσιγάρο για να ηρεμήσει και μετά θα βγει στον αγωνιστικό χώρο του Όλντ Τράφορντ και θα κάνει ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της ζωής του απέναντι στον Νέβιλ αλλά και τους Μπέκαμ και Σκόουλς, που έσπευσαν κάποιες φορές για να βοηθήσουν τον συμπαίκτη τους.
Στο 79′ θα αποχωρήσει κουρασμένος με το σκορ στο 1-1.
Δυο λεπτά μετά η Γιουνάιτεντ θα σκοράρει και τελικά θα κερδίσει με 3-1.
Ο Ιγκόρ Σιμπνιέφσκι που στις καλές του μέρες έπαιζε σαν Βραζιλιάνος και κάποτε θεωρήθηκε ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του πολωνικού ποδοσφαίρου, δεν κατάφερε τελικά να κερδίσει τον πιο δύσκολο αντίπαλο που είχε ποτέ.
Τον εαυτό του.
Vaterlo
