”Άρχισα να παίζω ποδόσφαιρο στο δρόμο.
Δεν το κάνουν αυτό πια και είναι μεγάλο πρόβλημα για τους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι δεν έχουν τεχνική και φαντασία.
Πέρασα τα παιδικά μου χρόνια στο δρόμο.
Παίζαμε βάζοντας δύο πέτρες για τέρμα, ή τα σχολικά σακίδια.
Ήταν δύσκολα χρόνια αλλά πραγματικά τα απολαύσαμε.
Πηγαίναμε από γειτονιά σε γειτονιά, απο σχολείο σε σχολείο, απο δρόμο σε δρόμο, απο αλάνα σε αλάνα.
Περάσαμε καλά, αν και οι αναμνήσεις που κρατώ από όλα αυτά είναι οι ουλές στο κεφάλι μου.
Γαμήθηκ… Σκοτωνόμασταν.
Αλλά όλοι θέλαμε να κερδίσουμε.
Τα παιχνίδια ανάμεσα στις γειτονιές ήταν τα πιο σκληρά, γιατί μερικές φορές ερχόταν και μεγαλύτεροι από εμάς.”
Χρίστο Στόιτσκοφ
