«Ήταν κατά το ήμισυ άγνωστος και είχε μια συγκλονιστική καριέρα.
Ένας εξαιρετικός άνθρωπος.
Ήμουν πρόσφατα στη Βουλγαρία και όταν την συγκρίνω με την χώρα που ήξερα, μου φαίνεται απίστευτο.
Υπήρχε η κομμουνιστική κυβέρνηση του Ζίβκοφ και κανείς δεν μπορούσε να φύγει.
Ο πρώτος παίκτης που κατάφερα να πάρω ήταν ο Λούμπο Πένεφ, στην Βαλένθια, αλλά με τον Στόιτσκοφ ήταν σαπουνόπερα κανονική.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να καταλάβετε είναι ότι διαπραγματευόμασταν με τον στρατό και δεν συναντούσαμε έναν πρόεδρο σε ένα γραφείο, συναντούσαμε στρατηγούς σε έναν στρατώνα, με ένστολους και ένοπλους στρατιώτες στην πόρτα.
Ήταν, ας πούμε, περίεργο.
Πήγα με διερμηνέα και οι στιγμές που μεταφράζει είναι σημαντικές, γιατί σου δίνει χρόνο να σκεφτείς το επόμενο βήμα που συνήθως δεν έχεις.
Η διαπραγμάτευση στην Βουλγαρία είναι ιδιαίτερα χαοτική γιατί όταν κουνάνε το κεφάλι τους πάνω-κάτω σημαίνει όχι και όταν κουνάνε το κεφάλι τους από άκρη σε άκρη σημαίνει ναι. Είναι πλήρης σύγχυση.
Και μετά ήταν η βότκα.
Μου έκλεισαν ραντεβού στις 8 το πρωί, ώρα εντελώς ακατάλληλη για τις συνήθειές μου και όταν έφτασα έριχναν ήδη βότκα στο γιαούρτι.
Χρειαζόμουν ακόμα αρκετούς καφέδες για να ξυπνήσω, αλλά κάποια στιγμή μου είπαν ότι θα συνεχίσουν να διαπραγματεύονται μόνο αν έπινα μαζί τους.
Έκανα αυτό που έπρεπε να κάνω και τελείωσα τη μέρα ξαπλωμένος στο κρεβάτι στο Sheraton αναίσθητος.
Μισομεθυσμένος, αλλά με τον Στόιτσκοφ στη Βαρκελώνη.
Μόνο έτσι θα μπορούσα να τον πάρω μαζί μου».
Josep Maria Minguella, πρώην προπονητής της Μπαρτσελόνα