”Είχα ευτυχισμένα παιδικά χρόνια.
Έπαιζα με τους φίλους μου ποδόσφαιρο στους δρόμους.
Στη δεκαετία του ’80 είχα δει τα μαλλιά των μελών των συγκροτημάτων Duran Duran και Cure.
Είπα στον πατέρα μου να μου κάνει τα μαλλιά μου όπως αυτοί και μου απάντησε ότι το σχήμα του κεφαλιού μου δεν βόλευε για τέτοιου είδους κούρεμα.
Έχω δύο παρατσούκλια.
Στο ποδόσφαιρο με φωνάζουν El Mono και στη γειτονιά «κεφάλα».
Προσπαθώ πάντα να λειτουργώ με ειλικρίνεια, να δουλεύω και να εξηγώ στους παίκτες πώς να κερδίσουμε.
Αυτό εισέπραξα από τους προπονητές με τους οποίους συνεργάστηκα.
Όλες οι ομάδες απαιτούν άμεσα αποτελέσματα.
Δεν έχουν την υπομονή για να δουν τη βελτίωση μιας ομάδας. Μου αρέσει να ζω στο παρόν.
Θέλω να ζήσω περισσότερα πράγματα.
Θυμάμαι τι έχω ζήσει, όπως για παράδειγμα το πρώτο μου Πρωτάθλημα όταν ήμουν δέκα χρονών στην Αργεντινή.
Το παρόν με σπρώχνει να ζήσω ακόμη περισσότερα πράγματα στο ποδόσφαιρο.
Με τον Σιμεόνε δεν έγινε απολύτως τίποτα.
Ήταν μια συνηθισμένη απόφαση αλλά και μια απλή απόφαση. Ένας άνθρωπος που ήταν σ’ ένα μέρος για μεγάλο χρονικό διάστημα ένιωσε την ανάγκη να βρει ένα άλλο μέρος για να δουλέψει ως πρώτος προπονητής.”
Χέρμαν Μπούργος