Ranocchia: “Μα πόσες γλώσσες μιλάς;”

Mkhitaryan: “Πέντε γλώσσες μιλάω πολύ καλά… Αρμένικα, Ρώσικα, Αγγλικά, Γαλλικά και Ιταλικά.

Έχω ξεχάσει λίγο τα γερμανικά, αλλά όταν κάποιοι φίλοι μου μιλούν στα γερμανικά, τα καταλαβαίνω και τα θυμάμαι καλά”.

Ranocchia: “Μα είναι αλήθεια ότι πήγες και στο πανεπιστήμιο;”

Mkhitaryan: «Ναι, έχω δύο πτυχία».

Ranocchia: “Α! Συγχαρητήρια! Είναι πραγματικά δύσκολο να μελετάς ενώ παίζεις ποδόσφαιρο!”

Mkhitaryan: «Υπηρέτησα και στον στρατό κανονικά..»

Ranocchia: “Ακόμα και στρατό; Αλλά πόσο χρονών είσαι που τα έχεις κάνει όλα αυτά; Ογδόντα;”

Mkhitaryan: “Το διαβατήριο δείχνει τριάντα πέντε χρόνια”

Ranocchia: «Αλλά έχεις ήδη αποφασίσει τι θα κάνεις μετά την καριέρα σου;

Mkhitaryan: «Έχω πολλά στο μυαλό… αλλά δύσκολα θα μείνω στον κόσμο του ποδοσφαίρου. Υπάρχουν πολλά πράγματα να μάθεις στην ζωή, δεν μπορείς να ζήσεις μόνο με το ποδόσφαιρο.

Πρώτα θέλω να περάσω περισσότερο χρόνο με την οικογένεια και τους φίλους μου.

Τότε θέλω να μάθω πράγματα που θα μου φανούν χρήσιμα στη ζωή…»

Το να τον αποκαλείς ποδοσφαιριστή είναι υποτιμητικό.

Είναι ένα αγόρι που με τα χρόνια όχι μόνο έχει εμμονή με το επάγγελμά του, αλλά έχει επενδύσει πολλά στον εαυτό του και στο μέλλον του.

Δείχνει ότι είναι διορατικός και πολύ έξυπνος.

Συγχαρητήρια Henrikh Mkhitaryan..