“Ο πατέρας μου ήταν οπαδός της Μίλαν, το ογδόντα τοις εκατό του κόσμου της Σετίλα υποστήριζε τη Μίλαν, ήμουν επίσης οπαδός της Μίλαν και δεν είχα ποτέ πρόβλημα να το πω. Σήμερα υπάρχουν περίπου δέκα Ιταλοί στην Ίντερ…
Ο Ντιμάρκο γεννήθηκε οπαδός της Ίντερ, αλλά τι γίνεται με τους άλλους;
Αν ήταν αρρώστια, κάτι σοβαρό, θα στεναχωριόμουν όταν η Μίλαν με απέρριψε γιατί είχα ρευματισμούς.
Aν στεναχωρέθηκα, καθόλου!
Δεν είχα πόνο και πάνω απ’ όλα θα μπορούσα να συνεχίσω να παίζω ποδόσφαιρο με τους φίλους μου και στην περιοχή Settalese.
Μετά από το Treviglio έρχεται ένας παρατηρητής, ο Pino Bussi και με σύστησε στην Ίντερ…
Η Γιούβε και η Μίλαν με ήθελαν επίσης, αλλά πήγα να κάνω μια δοκιμή στο Rogoredo και όλα ξεκίνησαν εκεί, ξεκίνησε η καριέρα μου.
Πήγα σπίτι και είπα στη μητέρα μου…
«Πάω στην Ίντερ.»
Είχα δύο φόρμες με τις οποίες έπαιζα και έπρεπε να τις προσέχω.
Μετά πήρα την φόρμα της ομάδας και αυτή την ωραία βαριά φανέλα.
Ο εργάτης της αποθήκης μου λέει…
«Παρακαλώ σημειώστε, πρέπει να σας κρατήσει όλο το χρόνο».
«Φυσικά, φυσικά» και είχα ήδη τρέξει στους φίλους μου για να τους τα δείξω όλα.
Εγώ που πάλεψα για τη ζωή μου, εγώ που μεγαλώνω μέρα με τη μέρα, υποφέρω όταν παίζει η Ίντερ και ειδικά όταν αντιμετωπίζουμε τη Μίλαν ή τη Γιούβε, τότε παρακολουθώ όρθιος τον αγώνα, πηγαινοέρχομαι και η κόρη μου που με κοιτάζει, λέει πάντα…
‘Είσαι απερίσκεπτος’».
Μπέπε Μπέργκομι
