''Η κατάθλιψη σε κάνει να γλιστράς σιωπηλά σε μια παράλληλη πραγματικότητα που αποτελείται από οράματα, προαισθήσεις, οιωνούς... πρακτικά σε έναν εξωπραγματικό κόσμο.
Θυμάμαι ότι ένιωθα κυνηγημένος σαν τους χειρότερους κακούς, σε κάθε άτομο που συναντούσα έβλεπα τον Διάβολο ή τη Παναγία.
Ένα βράδυ, γυρνώντας στο σπίτι, αγόρασα ένα μπουκάλι νερό και μου φάνηκε ότι τα κέρματα των αλλαγών ξεσκονίστηκαν και πασπαλίστηκαν με ναρκωτικά για να με παγιδεύσουν.
Φαντάστηκα ότι με περίμενε η μαφία.
Θυμάμαι εκείνη την περίοδο γυρνούσα το βράδυ σπίτι, δεν μπορούσα να κοιμηθώ και περίμενα την επόμενη μέρα και όταν ερχόταν έλεγα... «γαμώτο είναι άλλη μια μέρα».
Πριν φτάσω σ'αυτή την κατάσταση, θυμάμαι ότι ήμουν σε μια συνάντηση στη Γιουβέντους. Όταν βγήκα, είχα ένα άλλο όραμα, υπήρχε ένα αυτοκίνητο με πινακίδα του Μόντε Κάρλο...
Τότε έκλεισε το φως οριστικά.
Ξύπνησα μετά από 8 ή 9 μέρες στο νοσοκομείο.
Η λέξη αυτοκτονία είναι τρομακτική γιατί τόσα πολλά πράγματα αποκαλύπτονται.
Είναι δύσκολο να εξηγήσω αυτό που έκανα.
Δεν είχα τις αισθήσεις μου, το γεγονός ότι δεν θυμόμουν τίποτα δείχνει ότι όταν πήγα να αυτοκτονήσω, δεν ήμουν εγώ, αλλά ότι ένα κομμάτι μου το έκανε.
Ίσως συνέβη επειδή ταυτίστηκα πάρα πολύ με τον ποδοσφαιριστή Τζιανλούκα.
Όταν έλειπαν αυτές οι απαιτήσεις, η πίστη στον εαυτό μου και στην αγάπη για τους άλλους εξαφανίστηκα κι εγώ, έχασα τον εαυτό μου.
Κατάλαβα τι έκανα, την ημέρα που ο ψυχίατρος μου εξήγησε τι είχε συμβεί.
Μου είπε: «Το έκανες».
Μόλις είχα ξαναρχίσει να τρώω, τρεις μέρες προσπαθούσα να καταλάβω τι έκανα.
Ακόμα δεν μπορώ να βρω την εξήγηση για το γεγονός ότι επέλεξα να το κάνω επί τόπου. Ίσως κατά κάποιο τρόπο ήξερα ότι ήταν ένα ασφαλές μέρος για μένα.
Δεν ξέρω τι με περιμένει σήμερα, απλά λέω ότι τώρα ζω πραγματικά, γιατί είναι σαν να είχα ήδη πεθάνει μια φορά.
Και αυτό το πράγμα με ενθουσιάζει πολύ κάθε φορά που το σκέφτομαι.
Ξαναζώ.''
Gianluca Pessotto