«Όταν σκέφτομαι το μεγαλύτερο παράδειγμα πίστης που έχω βιώσει στα πολλά χρόνια αθλητισμού, μου έρχεται αμέσως στο μυαλό η ήττα απο την Περούτζια, όταν χάσαμε ένα πρωτάθλημα.

Είχαμε περίπου δέκα λεπτά μπροστά μας και ήμασταν με ένα γκολ πίσω.

Ως εκ τούτου, απομένουν δέκα λεπτά για το παιχνίδι και οι παίκτες της Περούτζια πετάνε την μπάλα άουτ για έναν τραυματισμό.

Θα ήταν στο χέρι του Τζιανλούκα Πεσότο να εκτελέσει το πλάγιο πίσω σε μας αλλά δίνει τη μπάλα στην Περούτζια.

Το κάνει γιατί ξέρει πολύ καλά ότι είχανε πετάξει την μπάλα άουτ, οπότε ήταν σωστό.

Σωστό, αλλά όχι εύκολο απολύτως.

Μια τρομερή χειρονομία.

Πρέπει επίσης να κατανοήσουμε τη δραματική στιγμή, με αθλητική έννοια, φυσικά.

Ωστόσο, κανείς από εμάς δεν εξεπλάγη με αυτό που είχε συμβεί, γιατί ο Τζιανλούκα είναι ακριβώς έτσι.

Κάθε του απόφαση ήταν αδιαμφισβήτητος νόμος, μας αρκούσε που την είχε πάρει.

Για το λόγο αυτό, κανείς στα αποδυτήρια δεν θέλησε να αναφερθεί σε αυτό το περιστατικό.

Το μεγαλείο της χειρονομίας του εξαρτιόταν και από τη στιγμή που επέλεξε να το κάνει, γιατί όλοι είναι ικανοί να είναι γενναιόδωροι στο 3-0 σε έναν ασήμαντο αγώνα, είναι διαφορετικό να παίζεις όμως για ένα πρωτάθλημα και να το κάνεις αυτό.

Νομίζω ότι η διαφορά μεταξύ ενός καλού και ενός σπουδαίου παίκτη είναι η ικανότητα να είσαι αποφασιστικός στις στιγμές που έχουν σημασία.

Ένας υπέροχος άνθρωπος αποκαλύπτεται στις πιο περίπλοκες επιλογές».

Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο