«Τα σημερινά παιδιά είναι πολύ διαφορετικά από το πώς ήμασταν εμείς πριν από τριάντα και πλέον χρόνια.
Αμέσως κοιτάζουν το συμβόλαιο, τον χορηγό, τα γκολ που έβαλαν, πόσα κερδίζουν και ότι τους συμφέρει και ακόμα περίσσοτερα.
Εχουν κάνει το ποδόσφαιρο στατιστική!
Κατά κάποιο τρόπο πιο εγωιστικό.
Κοιτούσαμε περισσότερο τη συλλογικότητα, το να μεγαλώνουμε μαζί, δεν επιτρέψαμε στον εαυτό μας να σκεφτεί να μειώσουμε τον Zoff, για παράδειγμα.
Το πρώτο μου συμβόλαιο;
Προσύμβαση.
Με τη Μπολόνια του Μπρίτσι και της Ρέκια, 500.000 λιρέτες.
Ήμουν 19 και ήμουν χαρούμενος.
Μετά στη Σαμπντόρια, 2,5 εκατομμύρια λιρέτες το μήνα, ε! Περιχαρής.
Όλα αλλάζουν, ακόμα και το ποδόσφαιρο. 
Αλλά δεν μου αρέσει καθόλου το ποδόσφαιρο σήμερα.
Κάποια πράγματα με τρομάζουν.
Οι πάσες πίσω; Όχι, αλλά αυτό εξαρτάται και από τους παίκτες που έχετε.
 Και σε κάθε περίπτωση, ναι, το παιχνίδι παίζεται πολύ σχηματικά, δεν μου αρέσει αυτό.
Φαντασία μηδέν.
Τι άλλο δεν μου αρέσει;
Το Var όπως είναι και όπως εφαρμόζεται.
Σφυρίζονται πέναλτι, αλλά και μερικά παράλογα πράγματα ανάλογα με το ποιον συμφέρουν.
Kαι το οφσάιντ πάλι με τον ίδιο τρόπο.
Είναι γελοίο ότι αυτοί που δεν έχουν παίξει ποτέ ποδόσφαιρο φτιάχνουν τους κανόνες.
Πρέπει να τους δημιουργούν αυτοί που ξέρουν.
Αλλά αυτό ισχύει και για την ερμηνεία του διαιτητή, πρέπει να ακούς τους πρώην παίκτες (στην αίθουσα Var), πρέπει να βασιστείς σε αυτούς για να καταλάβεις αν αυτό είναι φάουλ ή όχι!
Το ποδόσφαιρο έγινε ένα άθλημα επαφής.
Τώρα το μόνο που χρειάζεται είναι ένα μικρό άγγιγμα, η μπάλα να χτυπά σε ένα χέρι… οι επιθετικοί πραγματικά σημαδεύουν αμυντικούς.
Δεν είναι τυχαίο που πολλοί στις γωνίες σημαδεύουν την περιοχή για να αποφύγουν το ένας εναντίον ενός, γιατί εύκολα μπορεί να εκτελεστεί ένα πέναλτι.
Άρα το Var πρέπει να παρεμβαίνει μόνο σε δύσκολες καταστάσεις.''
Τζιανλούκα Παλιούκα