“Σκέφτομαι συχνά τον Ντιέγκο και μου λείπει.
Δεν παρατηρώ την απουσία του αλλά είναι σα να την ζω.
O καλύτερος που έχω δει.
Αυτόν που διαδέχτηκα στη Νάπολι και πήρα το βαρύ νούμερο δέκα, αυτός που με στήριξε και αυτός που μου έμαθε τα μυστικά της μπάλας.
Ο μόνος που μπορεί να ενώσει τους πάντες και να τους κάνει να συμφωνήσουν.
Με τον αριθμό δέκα στην πλάτη και ένα αριστερό πόδι που σχεδίαζε αριστουργήματα, τα οποία δεν έχω ξαναδεί.
Δεν μπορώ να μετρήσω πόσες φορές, μέσα στη μέρα, σταματάω και αναλογίζομαι ότι συνυπήρξα με τον Ντιέγκο!
Μου λείπει, δεν δέχομαι ότι έφυγε αλλά είμαστε ανίσχυροι και πρέπει να αποδεχτούμε αυτό που αποφάσισε η μοίρα.
Ήταν ο καλύτερος όλων, χωρίς καμία αμφιβολία.”
Τζιανφράνκο Τζόλα
«Έφτασα στη Νάπολι μετά τον αποχαιρετισμό του Μαραντόνα και ο σύλλογος ήθελε ένα νέο νούμερο ”10”.
Είπα στον πρόεδρο Φερλαίνο ότι όποιον παίκτη φέρναμε μετά τον Μαραντόνα θα καταστρεφόταν πριν έρθει.
Οπότε επιβεβαίωσα ότι το ”10” θα ήταν ένα παιδί που έμαθε δίπλα στον Μαραντόνα, ο Τζιανφράνκο Τζόλα, ένα αγόρι που τα είχε ήδη πάει καλά και που τον αγαπούσαν όλοι.
Πήρα το ρίσκο αυτού του στοιχήματος, από εκεί και πέρα, ο Τζόλα έγινε αυτός που όλοι θαυμάζαμε».
Κλαούντιο Ρανιέρι
