“Ποτέ δεν πίστεψα στην ανάγκη να είμαι ντίβα, δεν έφτιαξα ένα μοντέλο διαφορετικό από τον εαυτό μου που χρειαζόταν να προχωρήσω μπροστά.

Ειδικότερα στα χρόνια της Τσέλσι, ποτέ δεν ενδιαφέρθηκα να κάνω κοσμική ζωή.

Με ενδιέφερε περισσότερο η στοργή, η αγάπη του κόσμου, το επάγγελμα, η βελτίωση μέρα με τη μέρα, η καλύτερη ανάπτυξη ως άνθρωπος, η ευαισθησία μου, η ευφυΐα μου.
Οι νέοι δυσφημίζουν το ποδόσφαιρο, κάποια πράγματα πρέπει να αλλάξουν, αλλιώς όλο και περισσότεροι νέοι θα απομακρυνθούν από το άθλημα.
Οι καιροί είναι διαφορετικοί σήμερα τα παιδιά αντλαμβάνονται το ποδόσφαιρο διαφορετικά από ό,τι παλιά.
Έμαθα να παίζω ποδόσφαιρο προσπαθώντας και ξαναπροσπαθώντας.
Το να μεταδίδεις αυτή την διδασκαλία στους σημερινούς παίκτες είναι διαφορετικό, σήμερα μαθαίνουν με διαφορετικό τρόπο, σε έναν κόσμο που κινείται πολύ πιο γρήγορα και ακόμα πιο γρήγορα τα μαθαίνουν όλα και συνήθως χάνουν το ενδιαφέρον.
Δεν νομίζω ότι δεν θέλουν να μάθουν, είναι θέμα προσοχής, στις μέρες μου δεν είχα πολλούς περισπασμούς θα μπορούσα πραγματικά να περάσω δέκα ώρες την ημέρα ψάχνοντας για την τέλεια μπάλα ή ντρίμπλα.

Τώρα ένα αγόρι έχει εκατομμύρια πράγματα να κάνει, το ποδόσφαιρο γίνεται απλά μία από τις δραστηριότητες της ημέρας.
Για μένα ήταν η καθημερινή μου δραστηριότητα”.
Gianfranco Zola