«Το αγγλικό ποδόσφαιρο, μου έδωσε πίσω τον ενθουσιασμό του παιχνιδιού.
Προερχόμουν από αρνητικές εμπειρίες, όπως το Γιούρο της Αγγλίας, που έχασα το πέναλτι με τους γερμανούς στους ομίλους και την τελευταία μου χρονιά στην Πάρμα.
Από ψυχολογικής πλευράς ήμουν λίγο πεσμένος.
Το να φτάσω στο αγγλικό ποδόσφαιρο ήταν γιατρειά γιατί μου έδωσε νέα ερεθίσματα.
Έπρεπε να αποδείξω ξανά ποιος ήμουν, έπρεπε να επανορθώσω τα τελευταία αρνητικά γεγονότα.
Ευτυχώς βρήκα το ιδανικό περιβάλλον γιατί η Τσέλσι ήταν μια εξαιρετική ομάδα με απίστευτο ποδοσφαιρικό υπόβαθρο, όπου με υποδέχτηκε αμέσως με μεγάλη χαρά και θετική διάθεση.
Για μένα αυτός ήταν ένας τρόπος να ερωτευτώ ξανά το ποδόσφαιρο.
Με την Τσέλσι ήταν η καλύτερη περίοδος της ζωής μου, ποδοσφαιρικά.
Αυτοί οι άνθρωποι μου έχουν δώσει τόσα πολλά και με έκαναν να μεγαλώσω πρώτα ως άντρας και μετά ως ποδοσφαιριστής.
Μόνο το κάλεσμα της πατρίδας μου, της Σαρδηνίας, με έκανε να φύγω από το Λονδίνο.
Είμαι συναισθηματικός, όταν έπαιζα ποδόσφαιρο πάντα θα ήθελα να παίζω για την Κάλιαρι.
Η καριέρα μου δεν θα είχε ολοκληρωθεί, αν δεν είχα φορέσει αυτή τη φανέλα, έτσι ήθελα να κλείσω.
Ήταν μια επικίνδυνη επιλογή γιατί ήταν μια εμπειρία που ήθελα να κάνω όταν ήμουν στα ”καλά” μου αλλά τελικά την έκανα σε μεγάλη ηλικία.
Αλλά ο ενθουσιασμός και η αγάπη γι’αυτή την φανέλα, ξεπέρασε όλα τα εμπόδια.
Πριν φτάσω στην Κάλιαρι μου είπαν ότι ο κόσμος απομακρύνεται από την ομάδα.
Και η μεγαλύτερη νίκη μου ήταν να έρθουν οι οπαδοί της Κάλιαρι πιο κοντά μας, έφερα τον κόσμο πίσω.
Μεγάλη μου χαρά».
Τζιανφράνκο Τζόλα
