«Πριν από χρόνια, όταν ήμουν ακόμα στη Τζένοα, υπήρχε μια στιγμή που ήμουν κοντά στον πάγκο της Γιουβέντους.
Ήταν άλλοι προπονητές όμως εκεί, δεν είχα πλέον άμεση επαφή με τη Γιουβέντους.
Ήμουν πάντα απασχολημένος και με συμβόλαιο, τόσο με την Τζένοα όσο και με την Αταλάντα.
Επομένως, δεν έχω βρεθεί ποτέ στη θέση να είμαι ελεύθερος να πάω σε κάποια άλλη ομάδα. Υπήρξε επίσης μια στιγμή που επικοινώνησε μαζί μου ο Μαρτσέλο Λίπι για να προπονήσω την εθνική ομάδα, αλλά στη συνέχεια επιλέχθηκε ο Βεντούρα.
Νιώθω πιο έτοιμος για μια ομάδα και όχι για Εθνική, ακόμα κι αν δεν θα έλεγες ποτέ όχι στην εθνική ομάδα.
Σήμερα είναι κουραστικό για όσους έχουν συνηθίσει σε συλλόγους να προπονούν τις εθνικές ομάδες, γιατί υπάρχει απίστευτη αλληλοεπικάλυψη αγώνων.
Κάποτε η διακοπή της εθνικής ήταν μικρότερη, τώρα είναι πρόβλημα για τους συλλόγους, αλλά και για τις εθνικές ομάδες που αδυνατούν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους. Προσπαθούμε να προσαρμοστούμε προετοιμάζοντας τους αγώνες πιο γρήγορα.
Το ότι η ίδια η Τζένοα μου έχει φτιάξει αρκετούς προπονητές, ελιναι αλήθεια, λυπήθηκα για τον Μποκέτι που έσωσε τη Βερόνα και στη συνέχεια είχε προβλήματα με την διοίκηση. Επιπλέον, αυτά τα παιδιά έπαιξαν όλοι μαζί…
Τιάγκο Μότα, Παλαντίνο, Τζούριτς, Τζιλαρντίνο… όλοι ξεκίνησαν από τη Γένοβα.
Αυτή ήταν μια καλή στιγμή, πολύ διαφορετική από τώρα, πλέον γίνονται πολλές μεταγραφές, αλλά την εποχή της Τζένοα που προτείναμε το 3-4-3 είχαμε έναν τρόπο παιχνιδιού που ήταν ακόμα παρεξηγημένος.
Τώρα βλέπω αυτό το στυλ να χρησιμοποιείται και στην Ευρώπη, απλά σκεφτείτε τον τελικό μεταξύ Μάντσεστερ Σίτι και Ίντερ όπου αμφότεροι αμύνθηκαν με άμυνα τριών παικτών.
Είδα την Τσέλσι να παίζει έτσι και να κερδίζει, η Ρεάλ Μαδρίτης ήρθε απέναντί μας αμυνόμενη με τρεις.
Σήμερα στην Ιταλία έχουμε τη Φροζινόνε, τη Λέτσε και άλλες ομάδες που παίζουν ανοιχτά χωρίς να παίζουν μόνο για να αμυνθούν, ακόμα και απέναντι στις μεγάλες ομάδες».
Τζιαν Πιέρο Γκασπερίνι
