”Έζησα στους δρόμους μέχρι τα δώδεκα μου χρόνια, όχι επειδή δεν είχα οικογένεια ή σπίτι, αλλά επειδή ήταν ο μόνος τρόπος να τρέχω και να παίζω μπάλα με τους φίλους μου.

Όλα τα παιδιά βγαίναμε έξω να παίξουμε ποδόσφαιρο και να διασκεδάσουμε.

Δεν είχαμε τίποτα άλλο, αλλά δεν είχε σημασία.

Από την πρώτη φορά που έπαιξα σε ομάδα, το ποδόσφαιρο έχει γίνει η διέξοδος μου.

Παίζαμε και στην παραλία, περιτριγυρισμένοι από ψάρια, απο πέτρες και κοχύλια κάτω από τα πόδια.

Παίζαμε κάθε μέρα στο… Σαν Σίρο, Γουέμπλεϊ, Μαρακανά και Μπομπονέρα, γιατί οι παραλίες μας, για μας ήταν, τα πιο διάσημα γήπεδα του κόσμου.”

Τζενάρο Γκατούζο