«Μια σύγκριση για την οποία μου μιλούσαν συχνά είναι και αυτή μεταξύ Scirea και Baresi.
Ο Scirea είναι, μακράν, ο πιο αγαπητός ποδοσφαιριστής για μένα. 
Αλλά νομίζω ότι μπορώ να πω ότι είμαι αντικειμενικός, αν πω ότι ήταν ο καλύτερος όλων, στον ρόλο του. 
Λίγοι θυμούνται ότι ο Γκαετάνο είχε ξεκινήσει να παίζει ως μέσος. 
Είχε και το τρέξιμο αλλά και τα πόδια.
Στη συνέχεια, σιγά σιγά, κατέληξε να παίζει σε ρόλο ελεύθερου.
Όταν έφτασε στη Γιουβέντους, ωστόσο, ο Γκαετάνο δεν ήταν ακόμα πολύ πεπεισμένος για τον νέο του ρόλο.
 Έπρεπε ο Καπέλο να τον πείσει ότι ήταν μια υπέροχη ιδέα.
Και έγινε ένας από τους πιο δυνατούς στον κόσμο.
Έγινε λίμπερο υποστηριζόμενος από τον Parola, τον προπονητή. 
Ήταν έξυπνος, ήξερε να ταιριάζει και το κομμάτι της επίθεσης και να καταλήγει σε γρήγορα συμπεράσματα.
Το προνόμιό του ήταν να κάνει αρκετά πράγματα καλά.
Ήταν ο τέλειος ποδοσφαιριστής.
Ωστόσο και ο Μπαρέζι ήταν πολύ δυνατός.
Ένας σπουδαίος διευθυντής της άμυνας, με έντονη προσωπικότητα.
Εξαιρετική τεχνική, ήταν αυτός που πεταγόταν στην μπάλα σαν θηρίο έλεγε ο Τζιάνι Μπρέρα.
Για μένα, το κύριο χαρακτηριστικό του ήταν ότι ήταν ένας εξαιρετικός οργανωτής της άμυνας, ένα είδος προπονητή στο γήπεδο.
Ο Μπαρέζι ήταν παρών και στο Μουντιάλ του 1982, το δικό μας.
Λίγοι θα θυμούνται ότι είχε κληθεί από τον Bearzot ως πολύ νεαρός, για αλλάγή του Scirea.
Τα απελπισμένα δάκρυά του στις ΗΠΑ του '94 ήταν αυτά κάποιου που επρόκειτο να πραγματοποιήσει το κατόρθωμα της ζωής του, αλλά δεν τα κατάφερε.
Εδώ, αυτά τα δάκρυα είναι η απόσταξη αυτού που για μένα είναι το νόημα αυτού του παιχνιδιού.
Μια ανεξάντλητη πηγή συναισθημάτων που ξεσπά μέσα σου.»
Η σύγκριση μεταξύ δύο μεγάλων θρύλων όπως ο Gaetano Scirea και ο Franco Baresi μέσα απο τα λόγια του Dino Zoff.