«Στην διάρκεια της καριέρας μου, μου έχουν πει αρκετές φορές ότι η τύχη με φίλησε στο μέτωπο.
Αλλά η μητέρα μου πιέζει τον εαυτό της να θυμηθεί ένα άλλο φιλί.
Η ιστορία αυτή με κάνει να επιστρέφω στην πρώτη τάξη, όταν ολόκληρο το σχολείο εισάγεται σε μια παπική ακρόαση στο Βατικανό, στην περίφημη αίθουσα Nervi.
Σπρώχνοντας και ξεκολλώντας άτομα απο την θέση τους, η μαμά καταφέρνει να κερδίσει μια μπροστινή θέση, όπου είναι σίγουρο ότι θα είναι ένα βήμα μακριά από τον Ιωάννη Παύλο ΙΙ… και όταν ο Πάπας εμφανιστεί στην αρχή του μονοπατιού που θα τον οδηγήσει μπροστά μου, με παίρνει στην αγκαλιά του.
Είμαι ντυμένος με φόρμα τόσο κίτρινη που μοιάζει με την αθλητική στολή του Βατικανού και είμαι τόσο ξανθός, σαν αγγελάκι, με λίγα λόγια.
Όταν περνάει ο Πάπας, ο οποίος χαϊδεύει τα παιδιά στην αγκαλιά της μητέρας τους, μου δίνει ένα ελαφρύ άγγιγμα του χεριού του στα μαλλιά μου, πάει άλλα δύο μέτρα και μετά, ξαφνικά, σταματάει.
Κολλάει και η μαμά, που ήταν έτοιμη να με αγκαλιάσει.
Ο Ιωάννης Παύλος ΙΙ γυρίζει, κάνει δύο βήματα πίσω, στηρίζεται πάνω μου και μου φιλάει το μέτωπο.
Δεν ξέρω πώς έγινε, αλλά ευτυχώς η μάνα μου δεν χάνει τις αισθήσεις της, οπότε είμαστε εντάξει.
Αρχίζει να φωνάζει ο φίλος που την συνοδεύει…
”Fiorella! Ο Πάπας επέλεξε τον Φραντσέσκο! Επέστρεψε για να τον φιλήσει, το είδες??”
Ακόμα και σήμερα, όταν επιστρέφουμε στο θέμα, διατηρεί την θεωρία ότι εκείνη τη μέρα έγινα κάπως ο Εκλεκτός της Ρώμης.
Η καριέρα μου θα στεκόταν εκεί μπροστά της, για να το αποδείξει.
Η ιστορία επικυρώνεται από τη φωτογραφία που τραβήχτηκε εκείνη τη στιγμή, αλλά ο Κύριος έχει πιο σημαντικά πράγματα να φροντίσει από το να διαλέγει ταλέντα ποδοσφαίρου.
Ο Πάπας με φίλησε στο μέτωπο επειδή ήμουν ξανθός και φορούσα μια ωραία κίτρινη φόρμα και ξεχώριζα.
Τέλος της ιστορίας. “
Φραντσέσκο Τόττι
Το ποδόσφαιρο είναι ένα θαυμάσιο άθλημα, μια θάλασσα τεράστιων συναισθημάτων.
Οι καρχαρίες είναι πάντα έτοιμοι να καταπιούν τα πάντα: τα συναισθήματα και τον ρομαντισμό.
Εχει χαθεί η έννοια της λέξης “σημαία” αλλα κάποιος αντιστέκεται.
Κάποιος κυματίζει την αγάπη του.
Επειδή η υπερηφάνεια και η δόξα δεν αγοράζονται.
Ένα άπειρο παράδειγμα.
Μια υπέροχη ιστορία αγάπης σκαλισμένη στη δόξα μιας αιώνιας πόλης, της Ρώμης.
Ο αιώνιος Καπιτάνο άφησε το ποδόσφαιρο, δημιουργώντας ένα κενό.
Παντοντινή σημαία της Ρόμα και του ιταλικού ποδοσφαίρου.
Capitano, Φραντσέσκο Τόττι!
