Ο Ερνστ Χάπελ ήταν απλά ένας γίγαντας του ποδοσφαίρου.
Πραγματικά, κοιτάζοντας πίσω την καριέρα του, δεν υπάρχουν άλλοι όροι που να τον προσδιορίζουν, καθώς και την σημασία του στην ιστορία του ποδοσφαίρου, τόσο πολύ που επηρέασε και ανθρώπους όπως ο Ρίνους Μίχελς με το 4-3-3 με την ADO Den Haag.
Η καριέρα του στην Φέγενορντ ήταν ήδη συγκλονιστική, ένδοξη στις εθνικές επιτυχίες που μοιράστηκε με τον Άγιαξ του Κρόιφ και τόσο ιστορική όσο και η επιτυχία που σημειώθηκε κόντρα στην Σέλτικ στο Κύπελλο Πρωταθλητριών την σεζόν 1969-1970.
Ακόμα πιο εκπληκτικά ήταν τα χρόνια του στη Μπριζ, με τους τρεις διαδοχικούς εθνικούς τίτλους που κέρδισε ενάντια σε αυτήν που ήταν ίσως η καλύτερη Άντερλεχτ όλων των εποχών και στη συνέχεια έφτασε στον τελικό του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου το 1977-1978, όπου στην συνέχεια έχασε λόγω της ξεκάθαρης ανωτερότητας της Λίβερπουλ.
Ο τελικός του Παγκοσμίου Κυπέλλου του ’78 ήταν σχεδόν ιστορικός, λόγω μιας σχεδόν αστοχίας λόγω εκείνου του καταραμένου δοκαριού του Ρένσενμπρινκ.
Το Ευρωπαϊκό Κύπελλο που κατέκτησε το 1982-1983 με το Αμβούργο ήταν αξέχαστο και θρυλικό, νικώντας μια αστρική ομάδα της Γιουβέντους γεμάτη πρωταθλητές.
Και τέλος, τα μοναδικά ιστορικά τρόπαια στην ιστορία της μικρής Swarovski Tirol, που χάρη σε αυτόν μπόρεσε να θριαμβεύσει στο αυστριακό πρωτάθλημα δύο φορές στη σειρά.
Όλα αυτά τα κατορθώματα απλώνονται σε πολλά διαφορετικά πρωταθλήματα, σε συνδυασμό με την εμμονή του, την λιγομίλητη αλλά ταυτόχρονα ρεαλιστική φύση του στον τρόπο που κάνει τα πράγματα και τις καινοτομίες του για την καλυτέρευση του συνολικού ποδοσφαίρου, μπορούν μόνο να ζωγραφίσουν την εικόνα ενός προπονητή που αρέσει σε ελάχιστους άλλους δικαιωματικά, ανήκουν στον Όλυμπο της παγκόσμιας ιστορίας του ποδοσφαίρου.
Ο Ερνστ Χάπελ, ένας από τους μεγαλύτερους προπονητές όλων των εποχών, καθώς και ένας από τους πιο καινοτόμους, έγραψε ιστορία.
Der Zauberer.
«Όσο περισσότερα πράγματα αναγνωρίζεις και τα οικειοποιείσαι τόσο περισσότερα μπορείς να αφομοιώσεις και να προσθέσεις στο τρόπο παιχνιδιού σου. Ακόμη και μία αποτυχία μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά αν δεις τα θετικά της».
«Η διαφορά ανάμεσα στον σκηνοθέτη ενός έργου και ενός τεχνικού στην μπάλα είναι ότι ο πρώτος έχει την βεβαιότητα πριν ανέβει η παράσταση πως η προετοιμασία του έχει φτάσει τους ηθοποιούς έτοιμους για το 100% της απόδοσης. Στο ποδόσφαιρο, όμως, ακόμα και αν φτάσεις στο 95% την προετοιμασία, πάντα μένει αυτό το μικρό ποσοστό της αβεβαιότητας που κάνει το άθλημα τόσο απρόβλεπτο και δημοφιλές».
“Στην περίπτωση μου εκπληρώθηκαν τα πάντα και δεν έχω τύψεις”.
“Ο φόβος δεν είναι στο λεξιλόγιο μου”.
“Με ενδιαφέρει πως διοικείται ένας σύλλογος. Όσο μικρότερο είναι το διοικητικό συμβούλιο τόσο το καλύτερο. Αν είναι 18 άτομα και πάνω, απλά δεν με ενδιαφέρει”.
“Αν παίζεις man-to-man στέλνεις στο γήπεδο έντεκα πίθηκους”.
“Δεν θέλω το ποδόσφαιρο να είναι το χόμπι μου. Θα άφηνε πολύ λίγο χώρο για την συλλογή γραμματοσήμων”.
“Ο καλός μέσος έχει μάτια στην πλάτη. Αυτό είναι το μυστικό με λίγα λόγια”.
“Δεν είμαι φίλος με τους παίκτες. Τους κρατάω σε απόσταση”.
“Δεν πρέπει να υψώνεις τοίχος γύρω από το ξενοδοχείο των παικτών. Αλλά θα πρέπει να κρατάς ένα-δύο τούβλα”.
“Προτιμώ να κερδίζω 5-4 παρά 1-0!”.
“Αν θέλει κάποιος να πετύχει πρέπει να παίρνει ρίσκα”.
“Μία ημέρα χωρίς ποδόσφαιρο είναι μία χαμένη μέρα”.
“Πρέπει να είσαι γεννημένος για αυτή την δουλειά. Δεν υπάρχουν επιστημονικές ερμηνείες”.
“O κόσμος αγαπάει τους παίκτες με φαντασία, γιατί στο τέλος θέλει να διασκεδάσει. Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι που πρέπει να είναι διασκεδαστικό”.
