”Όταν έπαιζα, το ποδόσφαιρο ήταν πολύ διαφορετικό από σήμερα.
Πριν από είκσοσι χρόνια, τα πράγματα ήταν διαφορετικά.
Τώρα ξοδεύονται πολλά λεφτά, οι παίκτες πληρώνονται τεράστια ποσά, το ποδόσφαιρο έχει γίνει πολύ δημοφιλές.
Σήμερα έχει χαθεί το πάθος.
Όλες οι εφημερίδες γράφουν για το ποδόσφαιρο, πράγμα που εκμεταλλεύονται οι χορηγοί για να προωθήσουν τις ομάδες που υποστηρίζουν.
Οι παίκτες βέβαια παίζουν το ρόλο τους.
Αλλά και τα μίντια παίζουν τον δικό τους.”
Ερίκ Καντονά
Το 1966 η Αγγλία κέρδισε το μοναδικό της Παγκόσμιο Κύπελλο.
Κι όμως, στα μέρη του Μάντσεστερ, σίγουρα θα συναντήσεις ανθρώπους που θα σου πουν…
” Το 1966 ήταν μια υπέροχη χρονιά για το αγγλικό ποδόσφαιρο γιατί γεννήθηκε ο Ερικ Καντονά.”
Η φανέλα έξω από το σορτσάκι και οι γιακάδες ψηλά.
Αυτός που έκανε τον Σερ Aλεξ Φέργκιουσον να παραμιλάει με το ταλέντο του.
Εγινε ο πρώτος ξένος αρχηγός που σήκωσε το Κύπελλο Αγγλίας.
Το νούμερο 7!
Αυτός που ψηφίστηκε, ως παίκτης του αιώνα απο ανθρώπους της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.”
”Κατά την άποψή μου, καλλιτέχνης είναι κάποιος που μπορεί να φωτίσει ένα σκοτεινό δωμάτιο.
Ποτέ δεν θα βρω διαφορά ανάμεσα στην πάσα του Πελέ στον Κάρλος Αλμπέρτο στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1970 και στην ποίηση του νεαρού Ζαν-Νικολά-Αρτούρ Ρεμπώ.
Σε κάθε μία από αυτές τις ανθρώπινες εκδηλώσεις υπάρχει μια έκφραση ομορφιάς, που μας συγκινεί και μας δίνει την αίσθηση της αιωνιότητας.”
Ερίκ Καντονά
