«Όταν έφτασα στη Βαρκελώνη, ανέπνευσα βαθιά και ευχαρίστησα τον Θεό.

Ήμασταν όλοι καλά, αυτό σκέφτηκα.

Αλλά η Βαρκελωνη ήταν πολύ διαφορετική από το Αμπιτζάν, όπου οι δρόμοι δεν έχουν φώτα.

Αυτή είναι η Ευρώπη, ε;

Ήταν Δεκέμβρης, στην Costa de Marfil… το κρύο ήταν αφόρητο.

Η μητέρα μου μιλούσε όλη την ώρα.

Ήξερε ότι ήθελα να προσαρμοστώ γρήγορα.

Δυστυχώς, μετά από μόλις ένα μήνα, ο σύλλογος μου είπε…

«Είσαι καλός, έχουμε δει αρκετά. Θα επικοινωνήσουμε».

Τον δεύτερο μήνα υπέγραψα συμβόλαιο με την Εσπανιόλ.

Ήμουν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής.

Όταν επέστρεψα στην Costa de Marfil, όλοι ήταν πολύ χαρούμενοι.

Όλη η οικογένειά μου γιόρταζε.

Ο πατέρας μου ήταν ευχαριστημένος.

Περιπλανιόταν στην κουζίνα για να μαγειρέψει κοτόπουλο!

Ο αδερφός μου μετακόμισε στην Ισπανία για να ενταχθεί στις χαμηλότερες κατηγορίες της Εσπανιόλ.

Όταν πήρα τον μισθό μου για πρώτη φορά, υπάρχει τραπεζικό έμβασμα για την οικογένειά μου.

Από εκεί και πέρα ​​όλα γίνονται πολύ γρήγορα.

Εντάχθηκα στην Εσπανιόλ το 2011 και τρία χρόνια αργότερα έκανα το ντεμπούτο μου με την πρώτη ομάδα.

Μετλά πέρασα 18 μήνες στη Βιγιαρεάλ και ξαφνικά έπαιζα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Μέσα σε πέντε χρόνια, από το να πουλάω την πραμάτεια μου στους δρόμους του Αμπιτζάν, βρέθηκα να παίζω στο καλύτερο πρωτάθλημα στον κόσμο».

Έρικ Μπέιλι