“Πριν από λίγο καιρό κάποιοι τύποι ζήτησαν αυτόγραφα από τον γιο μου και μετά, γύρισαν σε μένα και είπαν…
”Είσαι ο πατέρας του Φεντερίκο… Οπότε, θα θέλαμε και απο σένα ένα αυτόγραφο.”
Υπέγραψα σκεπτόμενος τα 138 γκολ μου στην Σέριε Α, το Κύπελλο Κυπελλούχων με την Σαμπντόρια, το Κύπελλο Ουέφα με την Πάρμα και τα Κύπελλα Ιταλίας που κατακτήθηκαν με Πάρμα και Φιορεντίνα.
Χωρίς ζήλια, αυτό το αστείο με έκανε περήφανο.
Αυτό έκανε την καρδιά μου να σκιρτήσει.
Το μόνο πράγμα που μου έλειψε από την καριέρα μου, είναι οι λεγόμενες μεγάλες ομάδες.
Πάντα πήγαινα αντίπαλός τους και τις πολεμούσα.
Δεν έχω μετανιώσει, εκείνα τα χρόνια, οι παραστάσεις στην Πάρμα ή στη Φιορεντίνα ήταν του ίδιου κύρους.
Μιλάμε για τεράστιες ομάδες, με τεράστιους παίκτες.
Τελείωσα την καριέρα μου στα χωμάτινα γήπεδα.
Δεν ήταν φθηνή επιλογή.
Ήθελα ακόμα να παίξω, οπότε υπήρχε αυτή η ομάδα, λίγα χιλιόμετρα μακριά από την Φλωρεντία και αποφάσισα να συνεχίσω αυτή την περιπέτεια.
Εν ολίγοις, ξεκίνησα εκεί και σταμάτησα εκεί, στα χωμάτινα γήπεδα.
Έχουν αλλάξει τόσα πολλά από την εποχή μου.
Στο σημερινό ποδόσφαιρο θα ήθελα να δω περισσότερη γαλήνη και ηρεμία.
Το ποδόσφαιρο άλλαξε γιατί άλλαξε η κουλτούρα και ο τρόπος ζωής.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν αλλάξει πολλά πράγματα ακόμα και στα κεφάλια των παιδιών και ο ρόλος των τηλεοράσεων είναι πάντα ισχυρότερος.
Αυτός είναι ο κόσμος που αλλάζει.”
Ενρίκο Κιέζα
