Κάθε ανθρώπινο ον έχει τις αδυναμίες του, τις σκοτεινές στιγμές του, τις κακουχίες του, αλλά αντίθετα με άλλους, τα λάθη του Μαραντόνα δεν έβλαψαν κανέναν εκτός από τον εαυτό του.

Πιθανότατα, πολλοί ακόμα δεν μπορούν να καταλάβουν ότι ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών επέλεξε τη Νάπολι και μάλιστα δεν την πρόδωσε, όπως πολλοί, πάρα πολλοί έχουν κάνει.

Διάλεξε μια Νάπολι, πλούσια σε ενέργεια αλλά ξεχασμένη από όλους.

Μια πόλη που εκείνα τα χρόνια προσπαθούσε να σηκωθεί από τις στάχτες του σεισμού.Η Νάπολη του Βεζούβιου και της χολέρας.

Πραγματικά αποφάσισε να πάει στη Νάπολι και μετά ολη η πόλη έγινε ”η Νάπολι του ” γράφοντας ανεπανάληπτες σελίδες ιστορίας.

Τον Μαραντόνα, τον συναντάς συχνά στις βόλτες μέσα στα σοκάκια της Νάπολι, τον βλέπεις ως Αγιο, τον βλέπεις στους τοίχους, τον αναγνωρίιζεις στα μάτια των παιδιών που παίζουν ποδόσφαιρο στο τσιμέντο και φωνάζουν Μαραντόνα, χωρίς να τον έχουν γνωρίσει.

Βλέποντας όλο τον κόσμο να κλαίει και να τον τιμά, ήρθε η επιβεβαίωση ότι ο Ντιέγκο δεν ήταν μόνο ποδοσφαιριστής αλλά καλλιτέχνης που έδωσε χαρά, όνειρο, εξέγερση, πάθος, αγάπη μέσα από το ποδόσφαιρο.

Μια απόλυτη ιδιοφυΐα πάντα στο πλευρό του λαού και ποτέ της εξουσίας όπως θα ήταν πολύ πιο άνετο και εύκολο να γίνει.

Αυτές ήταν οι σημαντικότερες νίκες, πέρα από τα πρωταθλήματα που πήρε ή τα γκολ που πέτυχε.

Παρόλο που είναι ενοχλητικό, δεν μπορείς να δώσεις στον καθένα να καταλάβει τι πρέσβευε ο Ντιέγκο.

Εύκολα καταλαβαίνεις τι εκπροσωπούσε η ιδιοφυΐα, αν θες να καταλάβεις.

Ένα πράγμα όμως πρέπει να γίνει αντιληπτό, οτι όποτε τα αυτιά σας ακούσουν το όνομα Μαραντόνα ή τα μάτια σας δουν τον Ντιέγκο, πάντα θα περιμένουν ν’ακούσουν και να δουν τις ιστορίες που τον συνόδευαν και θα τον συνοδεύουν εως την αιωνιότητα.