“Ο Ανιέλι επικοινώνησε μαζί μου, γιατί με ήθελε στην Γιουβέντους.

Μου έδινε εκατό εκατομμύρια, μετά μια επιταγή για να γράψω ένα ποσό, ότι ήθελα.

Δεν μπορούσα να προδώσω τη Νάπολι, εκεί λατρεύτηκα, εκεί φτάσαμε μαζί στη κορυφή.

Όταν έφτασα, η πόλη είχε κόμπλεξ κατωτερότητας απέναντι στον ιταλικό βορρά, αυτό το αλλάξαμε και δεν πρόκειται να προδώσω την πόλη και την ομάδα.

Μια ομάδα απο τον φτώχό ιταλικό νότο, η Νάπολι, έβαλε πέντε γκολ μέσα στο γήπεδο της Γιουβέντους, η οποία ανήκει στην ελίτ του ιταλικού βορρά.

Βάλαμε πέντε γκολ στην ομάδα του Ανιέλι, μέσα στην έδρα του.

Δεν μπορεις να διανοηθείς τι σημαίνει αυτό, αν δεν ξέρεις το ιταλικό πρωτάθλημα.

Για τους ναπολιτάνους ήταν ανώτερο και απο τους τίτλους που κατακτήσαμε κι’αυτο γιατί υπήρχε αυτός ο κοινωνικός ρατσισμός ανάμεσα σε βορρά και νοτό.

Κάναμε κατι απίστευτο τότε στη Νάπολι, φτιάξαμε ιστορία.”

Ντιέγκο Μαραντόνα”

Κανένας παίκτης σήμερα δεν θα έκανε τις επιλογές που έκανε ο Μαραντόνα, κανένας μεγάλος παίκτης δεν θα πήγαινε σε έναν σύλλογο χωρίς καν ένα πρωτάθλημα.

Κανένας δεν θα μπορούσε να τα βάλει με όλους.

Το έκανε και κέρδισε…

Κέρδισε τον Ανιέλι και τον Μπερλουσκόνι, τους κέρδισε όλους”.

Ασίφ Καπάντια, ο σκηνοθέτης που έφτιαξε το ντοκιμαντέρ του Μαραντόνα

”Όταν ήρθε ο Ανιέλι και μου έδωσε την επιταγή για να συμπληρώσω το ποσό και είπε…

“Γράψε ότι θες και έλα σε εμάς”.
Του είπα…

”Δεν είμαι αυτός εγώ, δεν είμαι έτσι εγώ.”

Οταν πάτησα το πόδι μου στη Νάπολη, με υποδέχτηκε όλη η πόλη και μου ζήτησε να κερδίσω την Γιουβέντους.

Μαζί κατακτήσαμε στόχους, για τους οποίους θα είμαστε όλοι περήφανοι μια ζωή.

Η επιλογή μου ήταν να πολεμήσω μαζί τους.

Στη Νάπολι έβλεπα στους δρόμους φτωχα παιδιά να παίζουν ξυπόλητα και να έχουν ένα όνειρο, να γίνουν όπως εγώ.

Επρεπε να είμαι αντάξιος των προσδοκιών.

Φτάσαμε στην κορυφή, απέναντι σε υπερομάδες.”

Ντιέγκο Μαραντόνα

Μερικά πράγματα, η αλήθεια είναι πως δεν μπορείς να τα συνειδητοποιήσεις, ακόμα κι αν τα έχεις ζήσει, η αν τα έχεις διαβάσει και μάθει μέσα απο δοξασίες.
Στη Νάπολι, όλοι ανεξαρτήτως ηλικίας, ζουνε ανάμεσα σε ένα παρελθόν και ένα παρόν, που κυμαίνεται ανάμεσα σε παραμύθι και τραγωδία.
Η ιστορία περνάει από καθε δρομάκι της πόλης.