“Hθελα να πω κάτι που μου συνέβη πριν πολλά χρόνια.
Το 1995 γύρισα μια ταινία στην Αφρική, στη σαβάνα.
Δεν υπήρχε απολύτως τίποτα.
Νύχτωσε κάποια στιγμή, δεν υπήρχε ρεύμα, οπότε μείναμε στο σκοτάδι.
Ήμασταν με τα τζιπ και χαθήκαμε.
Κάποια στιγμή παρατηρούμε, στη μέση του πουθενά, ένα παιδί oχτώ ή εννιά ετών το πολύ, όχι παραπάνω.
Φορούσε φανέλα του Μαρντόνα, απο τη Νάπολι.
Ρωτήσαμε λοιπόν αν μπορούσε να μας πει προς τα πού να πάμε και μας βοήθησε.
Όταν φτάσαμε τον ρώτησα…
“Είσαι οπαδός της Νάπολι??”
Και μου απάντησε…
”Όχι. Είμαι οπαδός του Μαραντόνα. “
Του είπα λοιπόν…
“Σου αρέσει ο Μαραντόνα??”
Και αυτός απάντησε…
”Δεν έχω δει ποτέ τον Μαραντόνα. Δεν έχω τηλεόραση εδώ. “
Παρόλα αυτά, για εκείνον ήταν μια θεότητα ο Ντιέγκο, τον αγαπούσε και ας μην τον ήξερε.
Εκείνη την εποχή κατάλαβα τι σημαίνει να είσαι ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα!
Προσωπικά ανατριχιάζω όταν σκέφτομαι τι παίκτης ήταν ο Μαραντόνα… κάτι παραπάνω απο παίκτης, ένα είδωλο, ήρωας, θρύλος και θεός!”
Φάμπιο Φάτσιο, ιταλός σκηνοθέτης και παρουσιαστής
