«Ήταν η πρώτη φορά που ο Μαραντόνα και εγώ περάσαμε πραγματικά χρόνο μαζί, για δύο ολόκληρες μέρες, ήταν στο αντίο του Πλατινί στο ποδόσφαιρο.
Στο μεσημεριανό γεύμα, πριν τον αγώνα, ο Μαραντόνα μου είπε…
Ξέχασα τα παπούτσια μου.
Είχα συμβόλαιο με την Puma και στην εθνική ομάδα έπρεπε πάντα να παίζω με τα Adidas. Και αφού πήγαινα ήδη στην προπόνηση, φορούσα και τα παπούτσια της Adidas, λοιπόν, του τα έδωσα…
«Nτιέγκο, έχω συμβόλαιο με την Puma αλλά έχω ένα ζευγάρι Adidas μαζί μου.
Κάποιος άλλος δεν θα τα είχε φορέσει, αλλά τον Μαραντόνα δεν τον ένοιαζε, δεν μπορούσε να τον κάνει κουμάντο κανείς.
Μετά το ματς μου τα έδωσε πίσω, αλλά τα είχε δέσει διαφορετικά!
Είχε λύσει τα παπούτσια εντελώς…
«Αν ο Μαραντόνα μπορεί να παίξει έτσι, μπορώ να το κάνω κι εγώ» σκέφτηκα μετά…
Λάθος όμως…
Μόνο αυτός μπορούσε να το κάνει!
Τα άφησα έτσι, αλλά τα χρησιμοποίησα μόνο στην εθνική ομάδα και ποτέ στην προπόνηση, ποτέ σε αγώνα Bundesliga και ποτέ σε έναν αγώνα Champions League, οπότε κράτησαν περισσότερο.
Στον τελικό ήταν ήδη λίγο σκισμένα.
Έπαιζα συχνά με τρυπημένα παπούτσια, κάτι τέτοιο είναι δύσκολο να το φανταστεί κανείς σήμερα.
Αλλά στο 35ο λεπτό του τελικού η σόλα έσπασε και υποχώρησε.
Στο μεταξύ έπρεπε να αλλάξω παπούτσια και αυτά που έβαλα δεν τα είχα ξαναφορέσει.”
Λόταρ Ματέους
