«Έπαιξα εναντίον του Μαραντόνα, πρέπει να πούμε ότι ήταν ο Θεός του ποδοσφαίρου. Πρέπει να χωρίσουμε τον χαρακτήρα από τον ποδοσφαιριστή. 
Ο Ντιέγκο ήταν ο Ντιέγκο, μοναδικός στα αποδυτήρια, μοναδικός στο γήπεδο.
Ήταν υπέρ των δικαιωμάτων των συντρόφων του και του λαού, των φτωχότερων. 
Δεν καταλάβαμε τη μάχη του με τη FIFA.
Ο Ντιέγκο είχε καταλάβει τα πάντα, ότι η FIFA στόχευε περισσότερο στα συμφέροντα παρά στο καλό του ποδοσφαίρου. 
Tο Παγκόσμιο Κύπελλο στο Κατάρ είναι απόδειξη αυτού.
Ένα Παγκόσμιο Κύπελλο είναι πάντα Παγκόσμιο Κύπελλο, αλλά εκ των υστέρων, συμφωνήσαμε όλοι ότι ο Ντιέγκο κατάλαβε τα πάντα.
Και ίσως, το σημερινό ποδόσφαιρο δεν ήταν πια δικό του και ήθελε να μας αφήσει, γιατί δεν αντικατόπτριζε τον εαυτό του ως Θεό ενός αθλήματος που δεν φαινόταν πια δικό του, είναι έναν ποδόσφαιρο για μπίζνες». 
Φούλβιο Κολοβάτι