2 Ιουλίου 1990, μια μέρα πριν από τον ημιτελικό του Μουντιάλ που θα διεξαχθεί ως μία ανατροπή της μοίρας, όχι σε κανένα αλλο στάδιο, αλλά στο San Paolo της Νάπολι.
Ο Ντιέγκο τηλεφωνεί στον φίλο του Τζιάνι Μίνα, του λέει να είναι παρών στην αίθουσα Τύπου, γιατί, κυριολεκτικά του αναφέρει...
«Σήμερα χωρίζω μια χώρα».
Φράση που θα επαναλάβει στους συμπαίκτες του λέγοντας τους...
''Τώρα βγαίνω και χωρίζω μια χώρα.''
Τα λόγια του ήταν ξεκάθαρα και κατηγορηματικά, γνωρίζοντας καλά ότι η Ιταλία ήταν σαφώς ανώτερη από την Αργεντινή του σαν μονάδες.
Ο Ντιέγκο ξεκίνησε λέγοντας...
«Θέλω μόνο τον σεβασμό των Ναπολιτάνων, δεν θέλω επευφημίες, ξέρω την εθνική μου ομάδα και ξέρω πολύ καλά ότι ο Ναπολιτάνος ​​είναι Ιταλός, είναι η Ιταλία που πρέπει να καταλάβει ότι και ο Ναπολιτάνος ​​είναι Ιταλός.
Το βρίσκω κακόγουστο να ζητάνε από τους Ναπολιτάνους να είναι Ιταλοί για ένα βράδυ, όταν για 364 μέρες τους λένε βρώμικους.
Θέλω να σκεφτείτε, τι έχουμε περάσει μαζί και πόσα έχουμε πετύχει.»

Ο Ντιέγκο Μαραντόνα, ο επίγειος Θεός των Ναπολιτάνων, για 90 λεπτά θα επεδίωκε να στενοχωρήσει τους φιλάθλους που τόσο λάτρεψε και τον λάτρεψαν και μάλιστα μέσα στον τόπο λατρείας, το “Σαν Πάολο”.

Η Αργεντινή αγωνίστηκε κόντρα στην Ιταλία και το δίλημμα εμφανές για τους φιλάθλους.

“Στον ημιτελικό απέναντι στην Ιταλία, έπαιξα αντιμέτωπος με την Ιταλία στη Νάπολι.

Οταν μίλησα στους δημοσιογράφους είπα κάτι για το οποίο δεν με συγχώρεσαν ποτέ, αλλά είναι αλήθεια.

‘‘Μισώ που τώρα οι Ιταλοί ζητούν από τους Ναπολιτάνους να υποστηρίξουν την εθνική ομάδα. Η Νάπολη έχει περιθωριοποιηθεί από την υπόλοιπη Ιταλία.

Εχει υποστεί τον πιο άδικο ρατσισμό’, τους είπα”.

Σημείωσε ο Μαραντόνα, αναφερόμενος στην γνωστή κόντρα Νότου-Βορρά στην Ιταλία.

Τα πανό και τα συνθήματα ήταν ενδεικτικά των μοιρασμένων συναισθημάτων.

“Ντιέγκο στην καρδιά, Ιταλία στα τραγούδια” και “Μαραντόνα, η Νάπολι σε αγαπάει, αλλά η Ιταλία είναι η πατρίδα μας”.

Ηταν και η πρώτη φορά, μάλιστα, που ακούστηκε ξεκάθαρα ο εθνικός ύμνος της Αργεντινής και χειροκροτήθηκε από την αρχή μέχρι το τέλος, αφού μέχρι εκείνο το σημείο οι Ιταλοί του Βορρά γιουχάιζαν κάθε φορά που ακογόταν ο ύμνος της Αργεντινής.

Μετά από το 1-1, σκορ που έληξε και η παράταση, οι Αργεντίνοι προκρίθηκαν στα πέναλτι σε ένα ματς που διέπρεψε ο υψηλόσωμος τερματοφύλακάς τους Σέρχιο Γκοϊγκοετσέα.

Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως το Μουντιάλ του 1990 χώρισε στα δύο την Ιταλία, καθώς οι φίλαθλοι στην πόλη της Νάπολι λάτρευαν τον Αργεντινό άσο τους Μαραντόνα, ενώ στη Ρώμη και στο Μιλάνο, όλοι αποδοκίμαζαν τους Αργεντινούς…

Ο Μαραντόνα ήρθε αντιμέτωπος με τους φιλάθλους της Νάπολι, της ομάδας όπου δοξαζόταν. Στο “Σαν Πάολο” η Αργεντινή αντιμετώπισε την διοργανώτρια Ιταλία, με το κοινό της πόλης να αντιμετωπίζει τον μεγαλύτερο διχασμό που έχει γνωρίσει.

Το γκολ του Σκιλάτσι στο 17′ πανηγυρίστηκε με “παγωμάρα”, ενώ αυτό του Κανίγια στο 67′ (μετά από λάθος του Τζένγκα) με ανακούφιση.

Ο Αργεντινός επιθετικός ήταν ο πρώτος που νίκησε την άμυνα της “σκουάντρα ατζούρα” μετά από 517 λεπτά, με τον Βάλτερ Τζένγκα να καταρρίπτει το σχετικό ρεκόρ που διατηρούσε ο Δυτικογερμανός Ζεπ Μάιερ με 475 λεπτά από τα Μουντιάλ του 1974 και του 1978.

Ο Γάλλος διαιτητής Μισέλ Βοτρό, αφού είχε κρατήσει οκτώ λεπτά καθυστερήσεις στο πρώτο μέρος επειδή είχε ξεχάσει τον χρόνο, έστειλε τις δύο ομάδες πρώτα στην παράταση και μετά στα πέναλτι.

Εκεί ο Γκοϊκοτσέα, με δύο αποκρούσεις (Ρομπέρτο Ντοναντόνι, Αλντο Σερένα) και ο Μαραντόνα με το τέταρτο πέναλτι της Αργεντινής, έδωσαν την πρόκριση για τον τελικό στους παγκόσμιους πρωταθλητές.

Ήταν το ματς απο το οποίο και ξεκίνησε η κόντρα του Μαραντόνα με την Φιφα και όλες τις ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες.