”Μπορώ να κάτσω στο ίδιο τραπέζι με τους παίκτες της Καμπασέρες (ερασιτεχνική ομάδα), της Γερμανίας, της Νότιας Αφρικής και της Κόστα Ρίκα, με το αριστερό μπακ της Όλντ Μπόις. Την ίδια ώρα, οι Πελέ, Πλατινί και Μπεκενμπάουερ, μπορούν να στέκονται αμήχανοι , δεν θα τους δώσω καν το χέρι.
Αν είχα αγκαλιάσει τον Μπλάτερ, σήμερα θα ήμουν μέλος της «οικογένειας» της ΦΙΦΑ, αλλά ταυτόχρονα θα ήμουν κι ένας πουτ… γιος.

Ελά εμένα η μαμά μου, είναι η δόνα Τότα.

Είμαι σαφής;
Μου λέει ο Μπλάτερ…
«Ντιέγκο, σε περιμένουμε στην οικογένεια της ΦΙΦΑ».
Και του απαντώ :
«Δεν θέλω να ανήκω σε μια οικογένεια μπάσταρ…!»
Δεν πρόκειται ποτέ να συμβιβαστώ, όπως οι Πελέ, Πλατινί και Μπεκενμπάουερ και λυπάμαι πολύ γι αυτούς.

Тώρα, ξεπουλάνε αυτό που ήταν… υπήρξαν μεγάλοι παίκτες.

Βεβαίως και αναγνωρίζω πως ήταν μεγάλοι ποδοσφαιριστές!

Αλλά πλέον τα έχουν χαμένα.

Και όλοι οι ποδοσφαιριστές ξέρουν ποιοι παίζουν το παιχνίδι της εξουσίας.

Κι αυτοί που διοικούν το ποδόσφαιρο, ενδιαφέρονται κάθε μέρα όλο και λιγότερο για τους παίκτες.

Υπάρχουν πολλοί ποδοσφαιριστές παγκοσμίως που πεινούν.

Οπότε, οι Πελέ, Πλατινί και Μπεκενμπάουερ, τελικά δεν είναι τόσο μεγάλοι, αφού δεν προστατεύουν αυτούς που πρέπει.

Γι’ αυτό δεν θέλω φιλίες μαζί τους.

Τους σέβομαι όλους, αλλά αυτοί ενδιαφέρονται για την «καρέκλα» τους, εγώ όχι.

Αυτοί υπηρετούν την εξουσία, εγώ όχι.

Ας συνεχίσουν να κλέβουν (τον ιδρώτα των ποδοσφαιριστων) και να ασκούν εξουσία, αλλά χωρίς την βοήθειά μου.

Παραμένω σταθερός στις θέσεις μου.

Τι ζητούν από μένα;

Έναν ακόμη διεφθαρμένο στην «οικογένεια»;

Μπα, δεν με ενδιαφέρει.

Μπορώ να ζήσω και χωρίς αυτούς”.

Ντιέγκο Μαραντόνα