Στο θρυλικό Παγκόσμιο Κύπελλο του Μαραντόνα το 1986, είναι αναπόφευκτο να σκεφτούμε τα ”ποινικά αδικήματα” που υπέστησαν οι Νοτιοκορεάτες, πρόθυμοι να κάνουν τα πάντα για να τον σταματήσουν, το γκολ εναντίον της Ιταλίας και το ξύλο απο τους αμυντικούς, όπως και τα δύο θρυλικά ”νταμπλ” εναντίον της Αγγλίας και του Βελγίου και στο τέλος, επίσης, η πάσα που έφερε τον Μπουρουτσάγκα στην αιώνια δόξα, στον τελικό κόντρα στη Δυτική Γερμανία.
Ωστόσο, συχνά ξεχνάμε το παιχνίδι εναντίον της Ουρουγουάης, στους ”16” στο οποίο δεν σκόραρε και δεν μοίρασε ασίστ (το μοναδικό στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986), αλλά στο οποίο επιβεβαιώθηκε σε κάθε περίπτωση ως ο ισχυρότερος ποδοσφαιριστής στον Κόσμο απο όλους.
Ήταν μια ανωτερότητα, το λιγότερο ντροπιαστική για τους αντιπάλους!
Μοιράζοντας ευφυείς ποδοσφαιρικές καταστάσεις με απερίγραπτο χαρακτήρα και παντοδυναμία.

Σε ένα ματς που έστειλε τους συμπαίκτες του πολλές φορές φάτσα με την εστία, ειδικότερα τους Βαλντάνο και Πασκούλι, κάνοντας την άμυνα της Ουρουγουάης να μοιάζει αρκετές φορές αβοήθητη, αν και όταν τον προλαβαίναν βαρούσαν στο ψαχνό,

Έβαλε μάλιστα και γκολ που ακυρώθηκε παρότι που ήταν κανονικό.
Ήταν απλά μιας διαφορετικής κατηγορίας από οποιαδήποτε μορφή ζωής που εμφανίστηκε στο γήπεδο κατά τη διάρκεια αυτού του αποπνικτικού καύσωνα απογεύματος στην Puebla, επιβεβαιώνοντας ότι ορισμένοι επιθετικοί ερμηνευτές μπορούν να είναι παντοδύναμοι ακόμα και σε ένα παιχνίδι όπου δεν έχουν σκοράρει…
Και δεν μπορεί να είναι τυχαίο, ότι ακόμα και ο ίδιος ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, σε μια από τις βιογραφίες του, έχει παραθέσει στο παρελθόν το Αργεντινή εναντίον Ουρουγουάης 1-0 ως το καλύτερο του παιχνίδι στο Μεξικό το 1986.
Σε κάθε περίπτωση, ο αγώνας του με την Ουρουγουάη, αξίζει να ανακαλυφθεί και απο τους νεότερους ως επιπλέον λάβαρο του μεγαλείου του Ντιέγκο στο Μεξικό του ’86.
Μια παράσταση ενός καλλιτέχνη στο πράσινο ορθογώνιο.