Μερικές φορές άγγιζε μια φορά την μπάλα σε 90 λεπτά και την έβαζε στα δίχτυα.
Από δεξιά, από αριστερά, με το κεφάλι, πάντα στο κόλπο, πραγματικά θα σκόραρε έτσι κι αλλιώς ότι και να γινόταν.
Η περιοχή του πέναλτι ήταν το βασίλειό του.
Μακριά από τις αμοιβές όμως του σύγχρονου επιθετικού.

Ο Νταβίντ ήταν παιδί εκείνης της εποχής, όταν το σέντερ φορ έπρεπε πάνω απ’ όλα να σκοράρει και αυτός ήταν ένας από τους πιο θανατηφόρους γκολτζήδες.
Το να πεις ότι ζούσε για το γκολ δεν είναι ρητορικό, αλλά κυριολεκτική μετάφραση του τρόπου ύπαρξης του.

“Ζλάταν, εσύ γύρνα έξω απο την περιοχή μαζεύοντας τις μπάλες, θα σε περιμένω στο σημείο του πέναλτι. “
Τι ήθελε να πει…??

”Δωστην μου και σκοράρω.”
Ήμουν νέος και έλεγα…

“Ναι, ναι, εντάξει Νταβίντ… “.
Όσο περισσότερες φορές του έδινα την μπάλα, τόσο πιο χαρούμενος ήταν.
Το μόνο που τον ένοιαζε ήταν το γκολ.”
Θα αναφέρει ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς στην αυτοβιογραφία του.
Δέκα έντονα χρόνια με τη Γιουβέντους, ένα όμορφο love story.

Σε 320 εμφανίσεις πέτυχε 171 γκολ, καθιστώντας τον κορυφαίο ξένο σκόρερ στην ιστορία της Γιουβέντους, κερδίζοντας πρακτικά τα πάντα εκτός από το Champions League.

Για την ”Κυρία” έπαιξε και στην Σέριε Β παρά το γεγονός ότι μπορούσε να παίξει σε οποιοδήποτε κορυφαίο ευρωπαϊκό σύλλογο.
Με την εθνική Γαλλίας αναδείχθηκε πρωταθλητής Ευρώπης το 2000 και παγκόσμιος πρωταθλητής το 1998.
Στην καριέρα του έπαιξε συνολικά 695 παιχνίδια σκοράροντας 360 γκολ με μέσο όρο 0,51 γκολ ανά παιχνίδι, χωρίς να είναι ο νούμερο ένα εκτελεστής πέναλτι.
Ήταν τόσο αληθινό το σύνθημα των Γιουβεντίνων…

“Όταν παίζει, ο Trezeguet πάντα σκοράρει. “