“Στα τριάντα, η Ντολόρες έμεινε έγκυος για τέταρτη φορά.Δεν το περίμενε και δεν ήταν καθόλου χαρούμενη.
Τα λεφτά δεν έφταναν για να τους ταΐσει όλους και ο άντρας της ήταν πάντα στα μπαρ και έπινε αλκοόλ.
Σκέφτηκε σοβαρά την πιθανότητα μιας έκτρωσης.
Βασικά, προσπάθησε πραγματικά να χάσει το παιδί.
Ένας γείτονας την είχε συμβουλέψει να πιει βραστή σκούρα μπύρα και μετά να τρέχει μέχρι να εξαντληθεί.
Ο γιατρός αρνήθηκε την έκτρωση.
Στα μάτια του, η Ντολόρες, δεν είχε λόγο να κάνει έκτρωση.
«Αυτό το παιδί θα είναι η χαρά του σπιτιού» έτσι της είπε.
Και τη στιγμή του τοκετού σχολίασε…
”Μεγαλόσωμος και χοντρός όπως είναι, θα μπορούσε να γίνει ποδοσφαιριστής!”.
Ο μπαμπάς δεν ήταν ένας ενοχλητικός ή αλαζόνας, έπινε είναι η αλήθεια αλλά ήταν ευγενικός και επιφυλακτικός.
Μέχρι τα οκτώ του χρόνια, ο Κριστιάνο δεν έφευγε απο τον πατέρα του.
Το βράδυ δεν μπορούσε να κοιμηθεί αν ο μπαμπάς του δεν ήταν στο σπίτι, οπότε πήγαινε συχνά στο μπαρ για να τον αναζητήσει στις έντεκα το βράδυ, μαζί με την μητέρα του.
Ο μπαμπάς όμως προτιμούσε να μένει εκεί στη γωνιά του, πίνοντας σιωπηλά, χωρίς να ενοχλεί κανέναν, βυθισμένος στις σκέψεις του.
Όταν ο Κριστιάνο μετακόμισε στο Μάντσεστερ, ο πατέρας του σπάνια τον επισκεπτόταν.
Αρνήθηκε επίσης τη βοήθεια του Κριστιάνο όταν άρχισε να επιδεινώνεται η υγεία του.
Στο τέλος ο Κριστιάνο τον έπεισε να νοσηλευτεί σε μια πολύ ακριβή βρετανική κλινική, αλλά ήταν ήδη αργά.
“Έφυγα για τη Λισαβόνα σε ηλικία δώδεκα ετών.
Μέχρι να φτάσουμε στο αεροδρόμιο, όλη μου η οικογένεια έκλαιγε.
Αλλά η μητέρα μου, μου είπε…
”Γιε μου, δεν θέλω να μου πεις μια μέρα ότι δεν έγινες ποδοσφαιριστής εξαιτίας μου, ή εξαιτίας του πατέρα σου.
Πάλεψε για το όνειρό σου”.
Όταν απογειώθηκε το αεροπλάνο, άρχισα κι εγώ να κλαίω.
Αλλά αυτή είναι η ζωή, εκεί ξεκίνησε το όνειρό μου… “
Κριστιάνο
